Deze meergezinswoning met huurkwartieren op de eerste en tweede verdieping in beaux-artsstijl werd in 1928 ontworpen door Maurice De Wilde. Opdrachtgever was Rudolphe Van Damme, die toen al in de Scheldestraat 7 woonde. De architect liet zijn handtekening achter langs de linkerzijde van de deur met de inscriptie “M. DEWILDE BOUWKUNDIGE”.

De Wilde woonde zelf in Sint-Amandsberg en heeft er verschillende woningen ontworpen tijdens het interbellum, waaronder ook het naastliggende pand op nummer 110-112 en de woning in de Wolterslaan nummer 103-105 met een gelijkende gevelindeling. Verder situeren zijn gekende ontwerpen zich binnen de art deco en de Nieuwe Zakelijkheid. Het ontwerp van de architect past binnen het straatbeeld van de Scheldestraat, dat gekarakteriseerd wordt door aaneengesloten interbellumwoningen in baksteenarchitectuur, maar valt wel op door zijn afwijkende bouwhoogte.

De rijwoning telt drie traveeën en vier bouwlagen onder een asymmetrisch pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. Het gevelontwerp is symmetrisch opgevat, waarbij de gelijkvloerse verdieping met drie traveeën visueel vormgegeven is als sokkel voor de bovenverdiepingen die één brede travee tellen. De lijstgevel op een hardstenen plint is opgebouwd uit een baksteenparement en bevat naar historisch model vormgegeven recent vensterschrijnwerk. De gelijkvloerse verdieping is opengewerkt met polygonale gevelopeningen, waarbij de vensterdorpels als cordon over het gevelvlak doorlopen. In de linkertravee is een houten beglaasde deur met een fraai deurrooster in de vorm van een vlinder toegankelijk via een convexe hardstenen trede. Daarnaast verlichten twee identieke vensters de gelijkvloerse verdieping. De bovenzijden van de gevelopeningen zijn gevat binnen een doorgetrokken bepleisterde band met imitatievoegen, en worden bovenaan door een polygonale lijst bekroond. Aan de linkerzijde van de deurlijst is in de bepleistering de inscriptie “M. DEWILDE BOUWKUNDIGE” aangebracht. De bovenverdiepingen worden gedomineerd door een bow window die over de eerste en tweede verdieping doorloopt. Het gevelvlak is als risaliet opgevat en wordt bovenaan bekroond door een houten kroonlijst die de kromming van de erker volgt. Onderaan wordt de bepleisterde vloerplaat met tandlijst ondersteund door twee gedecoreerde consoles. Daarboven worden per verdieping telkens drie identieke gekoppelde rechthoekige vensters van elkaar gescheiden met licht uitkragende stijlen die over beide verdiepingen doorgetrokken zijn. De borstweringen op de eerste verdieping zijn versierd met bepleisterde driehoekmotieven met tandlijst, de volledig bepleisterde borstwering van de tweede verdieping is per raam versierd met een identiek bas-reliëf van een bloemenkorf. De erker wordt bovenaan afgelijnd met een bepleisterde geprofileerde kroonlijst, waarboven een bepleisterde balustrade met polygonale openingen het balkon afschermt. Een vensterdeur geflankeerd door twee identieke polygonale vensters is hier gevat binnen een bepleisterde omlijsting, gedecoreerd met vegetale motieven en centraal bekroond met een opmerkelijk bas-reliëf van een pauw.

De ontwerper gaf volgens de bouwplannen de woning een conventionele enkelhuisindeling mee, gezien het voorkomen van de grote hoeveelheid slaapkamers en meerdere keukens opgevat als een meergezinswoning. Via de voordeur betreedt men de inkomhal met trap. De rechterzijde wordt ingenomen door een salon langs de straatzijde die in verbinding staat met een eetkamer. Achter de traphal is naast het terras dat uitgeeft op de lagergelegen tuin een smallere lage aanbouw aanwezig waarin de keuken, schotelhuis en toilet ingericht zijn. Hierboven zijn een tweede keuken en een badkamer toegankelijk via het trapbordes. Op de eerste verdieping geeft de traphal toegang tot een gevelbrede “loggiakamer” (woonkamer) langs de straatzijde en een smallere slaapkamer achteraan. Deze indeling wordt identiek op de tweede verdieping herhaald. De derde verdieping beperkt tot het hoofdvolume omvat twee slaapkamers. Verder is de woning deels onderkelderd.