Dit ensemble van drie burgerhuizen in neoclassicistische stijl, plaatselijk versierd met art-nouveaugetinte ornamenten, werd in 1910 ontworpen op vraag van Henri Rogge–De Baets, die toen in de Steendam te Gent woonde. De bouwaanvraag omvatte ook de heden verbouwde woningen op de hoek van de Aannemersstraat (nummer 185) waarvan enkel de  achterbouw bewaard is, en de daarnaast gelegen woningen Aannemersstraat 181 en 183.

De aannemer die instond voor de bouw van de woningen was Camiel Focquet-Fassart. Focquet-Fassart bezat een aannemersbedrijf dat gevestigd was in Sint-Amandsberg, met een hoge tewerkstellingsgraad van wel 55 werknemers in 1903. Het bedrijf heeft verschillende panden in de wijk gebouwd, waaronder woningen in de Aannemersstraat (nummers 58-60, 72 en 74), Bouwmeestersstraat (nummer 29) en Scheldestraat (nummers 14-28 en 107-113).

Vermoedelijk stond Focquet-Fassart zelf in voor het ontwerp van de woningen. Behalve het eclectische ensemble in de Scheldestraat 14-28 en 107-113 kregen alle gekende woningen die door Focquet-Fassart gebouwd werden een ontwerp in art-nouveaustijl of minstens met art-nouveau-inslag.

Het ensemble versterkt met zijn stijl, volumetrie en materiaalgebruik het straatbeeld dat gekarakteriseerd wordt door aaneengesloten bescheiden burgerwoningen met bepleisterde gevels, veelal in neoclassicistische stijl. Het identieke uitzicht van de woningen vormt een meerwaarde voor het uniforme uitzicht van de straatwand.

Het heden resterende gedeelte van het oorspronkelijke ensemble bestaat uit drie identieke rijwoningen langs de Scheldestraat. Op de bouwplannen is te zien dat de woningen langs de Aannemersstraat een op zichzelf staand ensemble vormden dat visueel noch fysiek aansloot bij de panden langs de Scheldestraat. De panden tellen elk twee traveeën en drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en geschilderde lijstgevels staan op een lage hardstenen plint en worden bovenaan afgelijnd door een geprofileerde houten kroonlijst, welke bij de rechterwoning omkast werd. Horizontale accenten worden gelegd door schijnvoegen op de gelijkvloerse verdieping die uitwaaieren boven de gevelopeningen, een hardstenen cordon, parallelle banden en geprofileerde waterlijsten. Alle gevelopeningen zijn per verdieping identiek uitgewerkt en zijn op de gelijkvloerse en eerste verdieping rechthoekig, en op de tweede verdieping getoogd. Onderaan de linkertravee leidt een hardstenen trede naast een voetschraper in de plint naar een houten deur met bovenlicht, deze werd vernieuwd bij nummer 88. Rechts daarvan wordt de gelijkvloerse verdieping verlicht door een venster, waarvan de borstwering versierd is met een strook  imitatievoegwerk boven de plint. De vensters op de bovenverdiepingen hebben een geprofileerde omlijsting en zijn in de borstwering versierd door identieke spiegels met cirkelmotieven. De penanten van de tweede verdieping zijn gedecoreerd door een cirkelvormig art-nouveaugetint motief. Al het vensterschrijnwerk werd vernieuwd.

Volgens de bouwplannen kregen alle woningen van het ensemble een identieke conventionele enkelhuisindeling mee, op het hoekpand na. Via de voordeur betreedt men de inkomhal met trap. De rechterzijde wordt ingenomen door een salon langs de straatzijde die in verbinding staat met een eetplaats. Achter de traphal is naast de koer een smallere lage aanbouw aanwezig waarin de keuken, toilet en kolenopslagplaats ingericht zijn. Van de bovenverdiepingen zijn geen bouwplannen beschikbaar, er kan van uitgegaan worden dat zich hier de slaapkamers bevinden. Verder zijn de woningen deels onderkelderd.