Dit burgerhuis in neoclassicistische stijl werd in 1912 ontworpen in opdracht van Frans Matthijs, die in de Krekelberg 48 in Sint-Amandsberg woonde. Het door hem ingediende en goedgekeurde bouwplan is echter een spiegelbeeld van het gerealiseerde pand. Mogelijk betreft het een foute afdruk, of de recuperatie van een ontwerp voor een ander gebouw.

Dit gedeelte van de Scheldestraat wordt gekenmerkt door een zeer heterogene bebouwing van begin-20ste-eeuwse rijwoningen van drie bouwlagen. Nummer 34 sluit qua stijl, materiaalgebruik en volumetrie goed aan bij de woning rechts (nummer 32). De aanpalende woning links (nummer 36) heeft dezelfde gevelritmering maar contrasteert door het gewijzigde gevelparament. 

De smalle rijwoning telt drie bouwlagen onder een asymmetrisch pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en geschilderde lijstgevel met rechthoekige gevelopeningen wordt bovenaan afgelijnd door een houten geprofileerde kroonlijst op gedecoreerde uitgelengde modillons. De plint is vernieuwd. Horizontale accenten worden in het gevelontwerp gelegd door het gebruik van imitatiebanden die uitwaaieren boven de gevelopeningen op de gelijkvloerse verdieping, en door hardstenen cordons en geprofileerde waterlijsten. De begane grond heeft aan de rechterzijde een houten voordeur met siersmeedwerk en een bovenlicht met structuurglas aan een bordes van twee hardstenen treden. Beneden in de linkertravee bevindt zich een houten guillotineraam. De overgang met de licht vooruitspringende, één venstertravee tellende bovenverdiepingen wordt gemarkeerd door een hardstenen lekdrempel. Het venster op de eerste verdieping wordt geflankeerd door imitatiebanden, door een geprofileerde waterlijst en heeft bovenaan een geprofileerde omlijsting met een centrale gedecoreerde sluitsteen. Het venster op de tweede verdieping wordt geflankeerd door twee gestucte casementen. Het vensterschrijnwerk op de bovenverdiepingen is vernieuwd. Volgens de bouwplannen was voorzien dat de venstertravee ter hoogte van de kroonlijst afgewerkt zou worden met een pseudo-fronton met centrale piron. Deze decoratieve afwerking is heden niet aanwezig.

De deels onderkelderde woning heeft volgens de bouwplannen een traditionele enkelhuisindeling. Via de voordeur betreedt men de smalle inkomhal met trap. Palend aan de traphal is er een salon aan de straatzijde die in verbinding staat met een eetplaats die op haar beurt uitgeeft op een veranda. Een smallere aanbouw, achter en in het verlengde van de traphal, was ingericht met een keuken, een wasruimte, een toilet en bergruimte. De kamers op de bovenverdiepingen, zoals te zien op de plattegrond voor de eerste verdieping, waren naar alle waarschijnlijkheid als slaapkamers ingericht.