Dit burgerhuis in een art-nouveaugetinte stijl werd in 1909 ontworpen door architect Henri Vaerwyck-Suys. De opdrachtgever was Karel Bekaert, die toen in de Ondernemersstraat (heden Aannemersstraat) 163 woonde. De familie Bekaert zou ook later beroep doen op architect Vaerwyck-Suys: in 1924 ontwierp Vaerwyck-Suys het burgerhuis in de Land Van Waaslaan 161, in 1927 volgden de vijf appartementsgebouwen in de Land Van Waaslaan 111–131 en in 1929 het burgerhuis in de Land Van Waaslaan 149. Volgens de bouwplannen zou de naastgelegen woning, Klinkkouterstraat 67, oorspronkelijk identiek als nummer 69 ontworpen worden.

Henri Vaerwyck-Suys heeft in Sint-Amandsberg nog verschillende gebouwen op zijn naam staan. Hij was vooral actief in de jaren 1930 en tijdens de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog en is hierbij vooral gekend voor het ontwerpen en herstellen van religieuze architectuur. Zijn gekende burgerlijke projecten zijn bijna allemaal in Oost-Vlaanderen te situeren. Hij hanteert verschillende stijlen: we zien naast de art-nouveaustijl, ook de art deco en de regionalistische stijl terugkeren. Nummer 69 verlevendigt met zijn art-nouveaugetinte versieringen het sobere straatbeeld van de Klinkkouterstraat en sluit qua volumetrie goed aan in de straatwand.

De rijwoning is twee traveeën breed en telt drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en geschilderde lijstgevel staat op een lage hardstenen plint en wordt bovenaan afgelijnd door een vernieuwde kroonlijst. Volgens de bouwplannen was de kroonlijst bekroond met een gebogen fronton. Horizontale accenten worden gelegd door imitatiebanden op de benedenverdieping, cordons en parallelle banden.  De gelijkvloerse gevelopeningen zijn getoogd en gevat binnen een uitkragende omlijsting, deze op de verdiepingen zijn korfboogvormig, alle ingevuld met vernieuwd schrijnwerk. Onderaan de linkertravee leiden twee hardstenen treden naast een verdwenen voetschraper in de plint naar een deur, waarnaast een venster de gelijkvloerse verdieping verlicht. De omlijsting van de openingen is langs de zijkanten uitgewerkt met gebogen verdiepte vlakken en heeft bovenaan uitwaaierende schijnvoegen onder een geprofileerde uitkragende lijst. De bovenverdiepingen zijn gevat tussen twee kolossale lisenen, horizontaal onderbroken door parallelle inkepingen en banden, en bovenaan verjongend ter hoogte van een bolmotief. Volgens de bouwplannen was voorzien dat de lisenen bekroond werden met een art-nouveaugetint ornament. Aangezien de architect de bovengevel symmetrisch wilde vormgeven wijkt de positie van de traveeën af van de onderliggende muuropeningen. Op de eerste verdieping zijn de vensters gevat onder een doorgetrokken geprofileerde booglijst met gestileerde pseudo-sluitsteen. Op de penanten is telkens een cirkelmotief met verticale pijlen aangebracht. De vensters op de tweede verdieping zijn gevat binnen een geprofileerde omlijsting en hebben art-nouveaugetinte gestileerde spiegels op de borstwering.

De ontwerper gaf volgens de weinig gedetailleerde bouwplannen de woning een conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal met trap. De linkerzijde wordt ingenomen door twee kamers die met elkaar in verbinding staan, waarbij de achterste ruimte uitgeeft op nog een langwerpige kamer buiten het hoofdvolume van de woning. Achter de traphal is een smallere aanbouw aanwezig waarin een opeenvolging van ruimtes ingericht is, waaronder het toilet. Op de eerste verdieping geeft de traphal uit op een gevelbrede voorkamer en een smallere achterkamer. Van de bovenliggende verdieping zijn geen bouwplannen beschikbaar. Verder is de ruimte deels onderkelderd.