Deze bescheiden stadswoning in sobere neoclassicistische stijl werd in 1867 in het kadaster geregistreerd. De opdrachtgever was Charlotte Defenain (Rumes, 1795-Gent, 1877), de weduwe van Willem Paternotte (Arquennes, 1801-Gent, 1866), die steenhouwer van beroep was. De familie Paternotte was een belangrijke steenhouwersfamilie uit Henegouwen, die al sinds de late middeleeuwen van generatie tot generatie in de steenhandel actief is. Het bouwdossier van de woning werd niet teruggevonden in het stadsarchief. In 1887 liet een andere steenhouwer van de familie Paternotte verderop in de François Benardstraat een indrukwekkend ensemble van vier woningen in neobarokke stijl bouwen. Deze rijwoning is representatief voor de neoclassicistische bebouwing langs de Muinkkaai, die vanaf het derde kwart van de 19de eeuw tot stand kwam.

De rijwoning telt drie traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel staat op een hardstenen plint, onderbroken door keldervensters, en wordt bovenaan afgelijnd door een houten geprofileerde kroonlijst op klossen. Het gevelvlak met rechthoekige muuropeningen wordt horizontaal geleed door imitatiebanden op de benedenverdieping die uitwaaieren boven de gevelopeningen, en door geprofileerde, doorlopende  waterlijsten. Op de begane grond zijn de muuropeningen niet omlijst, op de verdiepingen zijn ze voorzien van een eenvoudige geprofileerde omlijsting. Alle vensters bevatten houten vensterschrijnwerk uit een latere periode, guillotineramen op de eerste en tweede bouwlaag. In de rechtertravee zit een deur met drie hardstenen treden en een vernieuwde houten deur.

Van de interieurindeling zijn geen bouwplannen beschikbaar. Wel kan vastgesteld worden dat de woning de traditionele opbouw van hoofdvolume met smallere achterbouw volgt.