Dit statige burgerhuis in neoclassicistische stijl werd in 1859 ontworpen in opdracht van textielfabrikant Ferdinand Lousbergs, die toen in een stadspaleis aan de Keizer Karelstraat woonde. De aannemer voor de werken was Louis Gildemijn. Oorspronkelijk liep het perceel door tot in de Hertstraat, waar zich nog een dienstgebouw bevond en in 1973 de dokterspraktijk Coupez gebouwd werd.

De familie Lousbergs bezat verschillende textielfabrieken en was nauw betrokken was bij de eerste industriële revolutie in het Gentse. Ferdinand (1799-1859) bezat vanaf 1823 een katoenspinnerij en -weverij op de Reep, die in 1859 met 1500 werknemers de grootste fabriek van Gent was. Zijn fabrieken waren ultramodern voor die tijd. Hij was zo de eerste die de “Jacquart”-weefstoelen introduceerde.

In 1905 werd een bouwaanvraag ingediend door advocaat Leon Hallet voor het toevoegen van de erker. Deze werken werden uitgevoerd door aannemer Gebroeders Myncke, uit de Boulevard de Bruxelles 28-29.

Gezien de ligging op de oostelijke oever van de Muinkschelde, is de straat slechts langs één zijde bebouwd. Deze straatwand wordt gekenmerkt door een zeer homogene bebouwing van overwegend neoclassicistische rijwoningen, allen met gelijkaardige kroonlijsthoogte. Nummer 44 past qua materialiteit, stijl en volumetrie goed in het straatbeeld.

De rijwoning telt vier traveeën en drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat, waarop twee recente dakuitbouwen. De bepleisterde en geschilderde lijstgevel staat op een hoge hardstenen plint en wordt bovenaan afgelijnd door een houten geprofileerde kroonlijst op klossen. Horizontale accenten worden gelegd door schijnvoegen op de gelijkvloerse verdieping, de hardstenen puilijst en cordonvormende lekdrempels op de bovenverdiepingen en de gelede architraaf van het hoofdgestel. Het gevelvlak is ingedeeld in vier identieke traveeën die per verdieping verschillend uitgewerkt zijn, waarbij al het originele houten schrijnwerk bewaard gebleven is. In de plint zijn drie rechthoekige keldervensters uitgewerkt, waarbij dievenijzers de tweelichten afschermen. De gelijkvloerse gevelopeningen zijn rechthoekig en worden bekroond met een diamantkopsleutel. Links geeft een houten vleugeldeur met smeedijzeren roosters voor de beglazing en met een vast bovenlicht via twee hardstenen treden toegang tot de woning, waarnaast  een smeedijzeren voetschraper. Rechts daarvan verlichten drie guillotineramen boven een dorpel die ondersteund wordt door gedecoreerde hardstenen consoles de gelijkvloerse verdieping. De eerste verdieping bevatte oorspronkelijk vier identieke rondboogvensters, in de borstwering versierd met in de bepleistering uitgewerkte decoratie en bovenaan omlijst met een geprofileerde lijst waarboven telkens een guirlande gespannen is. Deze vensters bevatten T-ramen waarvan het bovenlicht afgeschermd wordt door een waaiervormig jaloeziekapje. In 1905 werden de twee linker vensters vervangen door de huidige houten driezijdige erker op een zwaar gedecoreerde console. De erkerpartij is langs elke zijde opengewerkt, in de borstwering versierd met geprofileerde panelen en bovenaan afgelijnd met een sobere houten kroonlijst op modillons. De lage tweede verdieping wordt verlicht door een reeks van vier rechthoekige vensters in een geprofileerde omlijsting met oren en schijfmotieven in de borstwering. De bovenzijde van de tweelichten wordt afgeschermd door jaloeziekapjes.

Van de interieurindeling is geen planmateriaal beschikbaar.