Dit burgerhuis in neoclassicistische stijl werd in 1863 ontworpen in opdracht van Napoleon Van Driessche, die toen in de Rasphuisstraat 52 woonde. Het perceel liep toen door tot in de Hertstraat.

Gezien de ligging op de oostelijke oever van de Muinkschelde, is de straat slechts langs één zijde bebouwd. Deze straatwand wordt gekenmerkt door een vrij homogene bebouwing van overwegend neoclassicistische rijwoningen, allen met gelijkaardige kroonlijsthoogte en bepleisterde gevelvlakken. Nummer 50 past daarom qua materialiteit en stijl goed in het straatbeeld, maar sluit niet aan op de bouwhoogte van de naastliggende woningen.

De rijwoning telt drie gelijke traveeën en drie bouwlagen boven een souterrain, onder een pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en geschilderde lijstgevel staat op een hoge hardstenen plint en wordt bovenaan afgelijnd door een houten geprofileerde kroonlijst op klossen en tandlijst. Horizontale accenten worden gelegd door hardstenen cordonvormende lekdrempels, geprofileerde waterlijsten en schijnvoegen op de gelijkvloerse verdieping die boven de gevelopeningen uitwaaieren. Alle gevelopeningen zijn rechthoekig en bevatten recent vensterschrijnwerk. In de linkertravee is een deur met vermoedelijk recent schrijnwerk bereikbaar via vier hardstenen treden. Rechts daarvan zijn in de plint twee getoogde keldervensters uitgewerkt, afgeschermd door vermoedelijk recente dievenijzers. Twee vensters verlichten de gelijkvloerse verdieping, zoals de deur bekroond met een diamantkopsleutel. De vensters op de bovenverdiepingen zijn gevat in een geprofileerde omlijsting met afgeronde bovenhoeken en een gedecoreerde sluitsteen, waarbij het model van de eerste verdieping licht afwijkt van deze van de tweede verdieping.

Van de interieurindeling is geen planmateriaal beschikbaar.