Dit burgerhuis in neoclassicistische stijl werd in 1912 ontworpen door architect Florimond Vervalcke. De opdrachtgever was handelaar in wijnen en likeuren Henri De Metter (1880-1951), die toen in de Heuvelstraat 100 woonde. Hij was in 1903 gehuwd met Alice Vervalcke (Gent, 1880-Gent, 1935), één van de oudere zussen van de architect. In hetzelfde dossier wordt ook de bouwvergunning voor de woning op nummer 9 aangevraagd, echter in een totaal andere bouwstijl en met andere verhoudingen, zodat ze geen eenheid vormen. Beide woningen De Metter-Vervalcke behoren tot de vroegst gekende realisaties van de toen 22-jarige Florimond Vervalcke, die tijdens het interbellum een bloeiende praktijk zou uitbouwen in Knokke. Daar realiseerde hij talrijke villa’s en hotels in cottagestijl, en uitzonderlijk ook in modernistische stijl.

Deze woning behoort tot de basisbebouwing van de straat, bestaande uit rijwoningen van twee traveeën en een drietal bouwlagen met eenvoudige lijstgevels. Met haar bepleisterde parement sluit de woning nog volledig aan bij de eind-19de-eeuwse neoclassicistische richting, hiermee contrasterend met de flankerende woningen die in een meer progressieve baksteenarchitectuur opgebouwd zijn.

De rijwoning telt twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen boven een souterrain en onder een pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. De bepleisterde en geschilderde lijstgevel wordt bovenaan afgelijnd door een houten geprofileerde kroonlijst op klossen, waaronder een fries met guirlandes. Deze staat op een hardstenen sokkel van bossagewerk. Horizontale accenten worden gelegd door imitatiebanden op de gelijkvloerse verdieping, hardstenen cordons en geprofileerde waterlijsten. Alle gevelopeningen zijn rechthoekig en bevatten recent vensterschrijnwerk. In de plint is een souterrainvenster met negblokken uitgewerkt, afgeschermd door smeedijzeren dievenijzers. De nadruk in het gevelontwerp wordt gelegd op de brede risaliterende venstertravee aan de linkerzijde. De bel etage wordt verlicht door een venster dat bovenaan geflankeerd wordt door twee gedecoreerde consoles die het bovenliggende balkon ondersteunen. De stenen balkonbalustrade is ingevuld met smeedijzeren roosters. De vensterdeur die uitgeeft op dit balkon is gevat onder een hoofdgestel met gebogen geprofileerd fronton. De tweede verdieping wordt daarboven verlicht door een venster met geprofileerde omlijsting. In de smalle rechtertravee is onderaan een houten voordeur met meandermotief en deurroosters bereikbaar via twee hardstenen treden naast een sobere voetschraper. De bovenzijde van de deuropening wordt omlijst door een gecanneleerde lijst met fasces en heeft bovenaan een uitkragende kroonlijst. Daarboven waaieren de imitatiebanden uit rondom een ovaalvormig oculus met houten raam met ruitvormige roedeverdeling. Daarboven bevindt zich in elke verdieping een smal venster, waarbij het venster van de eerste verdieping een geprofileerde omlijsting heeft en een casement in de borstwering.

De ontwerper gaf ondanks het zeer uiteenlopende geveluitzicht nummers 7 en 9 volgens de bouwplannen toch een identieke, conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal vanwaar korte steektrapjes naar zowel het souterrain als het bel-etageniveau leiden. Op de bel etage wordt de linkerzijde van de woning ingenomen door een salon langs de straatzijde die in verbinding staat met een eetplaats. De rechterzijde wordt volledig ingenomen door een traphal, waarachter zich in een smallere aanbouw een bureauruimte bevindt. Van de overige verdiepingen is geen planmateriaal beschikbaar. Er kan van uitgegaan worden dat de dienstruimtes zich in het souterrain bevinden en dat de bovenverdiepingen de slaapkamers bevatten.