De wederopbouwhoeve bij de Steenakkermolen ligt langs de Onze-Lieve-Vrouwstraat. De molenhoeve, die uit twee vrijstaande volumes bestaat, werd omstreeks 1923 in situ heropgebouwd.

Geschiedenis

De hoeve bij de Steenakkermolen gaat alvast terug tot het laatste kwart van de 18^de eeuw, zoals blijkt uit de aanduiding van drie vrijstaande hoevegebouwen op de Ferrariskaart (1771-1778). Uit de Atlas der Buurtwegen (1841) valt op te maken dat deze situatie, op een bijkomend vierkant gebouw na, ongewijzigd bleef tot het midden van de 19^de eeuw. De P.C. Popp-kaart (1842-1879) laat vermoeden dat het gebouwenbestand werd herleid tot twee gebouwen. Een openbare verkoop in 1854 maakt melding van een woonhuis en een rosmolen bij de standaardmolen.

In de Eerste Wereldoorlog werd de Steenakkermolen, die vlakbij de  frontlijn lag, reeds tijdens de eerste Slag om Ieper (19 oktober – 22 november 1914) grotendeels verwoest. In het voorjaar van 1915, tijdens de tweede Slag om Ieper (22 april – 25 mei 1915), volgde de totale vernieling van de reeds ruïneuze molen. Vermoedelijk bleef ook van de bijhorende gebouwen nog nauwelijks iets over.

Na de oorlog werd de molenhoeve in situ heropgebouwd, zij het met een gewijzigde configuratie. Als bouwheer trad de Langemarkse molenbouwer en molenaar Jules Lievens-Standaert op die de “hofstede met windmolen en afhangen” in maart 1922 van de molenaarsfamilie Vandeputte had gekocht. Het nieuwe concept voorzag twee evenwijdige rechthoekige volumes. Ter vervanging van de verwoeste Steenakkermolen liet molenbouwer en molenaar Jules Lievens-Standaert in 1923 de Kruisbergmolen uit Pittem overbrengen naar de oude molenbiotoop op de hoek van de Waterstraat en de Onze-Lieve-Vrouwstraat.

De wederopbouwhoeve

De wederopbouwhoeve bij de Steenakkermolen bestaat uit twee evenwijdige losstaande bestanddelen met een tussenliggend erf. Voor de verankerde baksteenbouw werd de voor de wederopbouw kenmerkende rode baksteen aangewend.

Het zuidelijke bouwvolume steekt onder een pannen zadeldak dat aan de westzijde is afgewolfd. Het oostelijke gedeelte wordt ingenomen door het molenaarshuis, dat is opgevat als een dubbelhuis van drie traveeën. De centrale voordeur steekt onder een segmentbogige bakstenen strek. IJzeren lintelen met bovenliggende bakstenen strek met druiplijst dekken de twee vensters af. De oostelijke puntgevel wordt doorbroken door een segmentbogig venster. Het nog authentieke kruisraam is voorzien van twee schuiframen. In het verlengde van het woonhuis bevindt zich westwaarts een mechanische graanmaalderij. Vermoedelijk werd deze functie pas in 1932 toegevoegd. Een beschrijving van 1940 maakt melding van een molenuitrusting bestaande uit twee koppels maalstenen, een havercilinder en een builmolen. Voor de aandrijving zorgde een dieselmotor van 28 pk. Twee van de drie vensters in de voorgevel zijn nog authentiek. Het middelste venster is nog voorzien van authentiek schrijnwerk en ijzeren diefijzers. Vlakbij de hoek met de westelijke zijgevel   vertoont het baksteenparement een kleine open beeldnis. In de westgevel verleent een segmentbogige deur met gedeeld bovenlicht toegang tot de maalderij. Links daarvan steekt een segmentbogig venster met nog origineel schrijnwerk. Boven het nog originele laadvenster in de geveltop bevindt zich eveneens een segmentbogige strek.

Het noordelijke bouwvolume steekt onder een pannen zadeldak met dakoverstek. Het oostelijke gedeelte wordt ingenomen door een dwarsschuur. Westwaarts sluiten daarop stallen aan. Uiterst westelijk bevindt zich het voeder- en bakhuis met een uitwendige bakoven, afgedekt met een klein pannen zadeldak. Deze functie verklaart de geprofileerde schoorsteen die de westgevel van de schuur- en stalvleugel bekroont. Het parement van de achtergevel wordt onderbroken door drie deuren en drie (kleine) stalvensters met segmentbogige bakstenen strek.