De goed bewaarde, laat-modernistische architectenwoning van ingenieur Jacques Kint werd gebouwd volgens een op 5 september 1955 goedgekeurde bouwaanvraag en werd al in 1956 door de architect en zijn echtgenote betrokken.

Jacques Kint behaalde zijn ingenieursdiploma aan de Universiteit Gent. Hij zou later lesgeven aan Sint-Lucas in Brussel en nadien aan de Universiteit Gent. Aanvankelijk was zijn architectenbureau gevestigd op de benedenverdieping van zijn woning in de Clarissenstraat, maar hij associeerde zich al vroeg met Leo De Vos, die hij waarschijnlijk aan Sint-Lucas in Brussel had leren kennen. Zij vestigden hun architectenbureau in Brussel. Volgens zijn weduwe bouwde Kint een divers oeuvre uit, verspreid over heel België, met onder meer een hospitaal in Wallonië, een gebouw voor de universiteit Gent in Zwijnaarde, een instelling in Landegem, een zwembad in Eeklo, de eigen vakantiewoning in Duinbergen en verschillende projecten in Ninove.

De architectenwoning is een rijwoning op een noordgericht perceel en telt drie bouwlagen en drie traveeën onder een plat dak met betonnen kroonlijst. De zijpenanten en het parement van de benedenverdieping zijn uitgevoerd in gebroken witte natuursteen. Op de benedenverdieping wordt de voordeur in de eerste travee links geflankeerd door een verticaal venster, onderaan ingevuld met matglas en met centraal een vlak waar twee brievenbussen zijn ingebracht. Een inkomtrap is uitgevoerd in hardsteen en de brede, horizontale, metalen deurklink bevat het gegraveerde opschrift ‘Jacq. Kint Burg. Ingenieur Architect’. De twee overige traveeën op deze verdieping, met sokkel in blauwe hardsteen, zijn voorzien van rechthoekige vensters die doorlopen van sokkel tot borstwering en die voorzien zijn van driedelige ramen, onderaan ingevuld met een paneel, mogelijk glasal. Op de verdiepingen wordt de gevel doorbroken door een bijna gevelbrede, monumentale betonnen erker op rechthoekig grondplan, ingevuld met een gordijngevel van rechthoekige stalen ramen, op de borstwering tussen de eerste en tweede verdieping van elkaar gescheiden door grijze panelen, mogelijk glasal.

Volgens de plannen was de benedenverdieping ingericht als architectenbureau. De ‘ingang’ op rechthoekig grondplan werd ten westen geflankeerd door het bureau van de architect en gaf uit op een opvallende, afgeronde trappartij naar de verdieping, ten westen geflankeerd door een ruime ‘receptie hall’. Achteraan op deze verdieping bevond zich nog een atelier. Op de benedenverdieping werden glazen wanden gebruikt, wat voor de nodige lichtinval zorgde. 

De indeling van beide verdiepingen was identiek. De eerste verdieping zou enige tijd in gebruik geweest zijn als appartement voor de moeder van de architect. Aan straatzijde bevonden zich ten oosten een kleine, afzonderlijke keuken en ten westen de living met eethoek. Achteraan waren ten oosten een badkamer met toilet en ten westen een slaapkamer met terras voorzien. Op de tweede verdieping wordt licht gebracht in het middendeel door het gebruik van een transparante koepel boven de trap, glazen deuren en glasbouwstenen in de muur.

De indeling en verschillende interieurelementen bleven bewaard, zoals de fraaie trap naar de verdieping met slanke, metalen leuning, ingebouwde kasten, vloer- en wandafwerking in enkele kamers en een vrij hangende open haard. Ook de transparantie van de benedenverdieping en de tweede verdieping bleef behouden.