Burgerhuis in beaux-artsstijl volgens de bouwaanvraag uit 1925 opgetrokken door de aannemer François Vermeulen, die vermoedelijk ook het ontwerp leverde. Opdrachtgever was de heer F. Dekkers, zonder beroep, gedomicilieerd IJzerenweglaan (huidige Koningin Astridlaan) 37 in Hoogboom (Kapellen). De werken gingen op 15 november 1925 van start, en volgens het Adresboek Ratinckx was Dekkers op dit adres ingeschreven vanaf 1927. Het pand is sterk verwant met een burgerhuis aan de overzijde van de Koninklijkelaan, dat Vermeulen in 1923 bouwde voor August Vermeulen, en een vrijwel identiek burgerhuis eerder uit 1925 voor Henri Vervoort.

François Vermeulen, aanvankelijk meester-stukadoor en later aannemer van openbare werken, vestigde zich in 1893 in de Zurenborgstraat (huidig nummer 48). Het aannemersbedrijf, concessiehouder van de Franse betonproducent Hennebique en het wandopbouwsysteem Lugino, werd in 1926 voortgezet onder de naam Gebroeders Vermeulen. François Vermeulen behoorde tot de initiatiefnemers van de verkaveling van de Koninklijkelaan door de Naamlooze Vennootschap voor Stadsuitbreiding, een afdeling van de in 1909 opgerichte Banque Anversoise de Fonds Publics & d’Escompte. Als allereerste vastgoedproject aan de Koninklijkelaan bouwde hij in 1913 voor eigen rekening het geheel van drie burgerhuizen Koninklijkelaan 51-55, ontworpen door architect Paul Stordiau, waarvan hij zelf het middenpand betrok.

De woning beantwoordt aan de typologie die de architectuur van de Koninklijkelaan kenmerkt. Het gaat om een bebouwing van overwegend burgerhuizen uit de jaren 1920 en 1930. Zoals de bouwvoorschriften opleggen, zijn de voortuintjes telkens afgesloten door een ijzeren hekwerk. Het smeedijzeren voortuinhek gevat tussen hardstenen postamenten bleef hier integraal bewaard. De woning gaat op in de gevelwand, bestaande uit witte natuurstenen of simili gevels in klassieke stijl. Ze toont qua stijl en ornament gelijkenissen met een aantal andere woningen in het straatbeeld, wat getuigt van de populariteit van de beaux-artsstijl omstreeks 1930. Desalniettemin zijn er diverse verschillen terug te vinden in gevelopbouw en materiaalgebruik van deze woningen, wat terzelfdertijd de verscheidenheid van de stijl aantoont.

De onderkelderde rijwoning met een gevelbreedte van drie/twee traveeën bestaat uit drie bouwlagen onder een plat dak. De lijstgevel heeft een bekleding in imitatie-natuursteen op een hardstenen plint. De sokkelvormende pui werd uitgewerkt met schijnvoegen en heeft een duidelijk geprofileerde puilijst. Asymmetrisch van opzet legt de gevelcompositie de klemtoon op het brede zijrisaliet links. De bel-etage wordt hier gemarkeerd door een rechthoekige erker met drielicht op consoles, bekroond door een waterlijst met spuwer en een balkon met smeedijzeren borstwering. De hoeken en latei van de erker zijn geaccentueerd met festoenlijstwerk. Op de begane grond rechthoekig tweelicht onder de erker en een brede inkomdeur in de rechtertravee. De eveneens rechthoekige bovenvensters worden bekroond door zware, gestrekte waterlijsten op consoles, de latei versierd met bloem- en bladmotieven, en rusten in de inkomtravee op een lekdrempel met onderdorpel. De gevelbeëindiging vormt een klassiek hoofdgestel, bestaande uit een waterlijst, fries en gekorniste houten kroonlijst op klossen. Het houten vensterschrijnwerk (guillotine- en T-ramen) en de smeedijzeren vleugeldeur bleven bewaard.

De plattegrond van de woning beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning die uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen biedt de gelijkvloerse verdieping ruimte aan de inkom- en traphal, een spreekkamer, voorraadkamers, de keuken met ‘monte-plats’ en in de achterbouw een wc. De bel-etage vormt een doorlopende suite van woonkamer en eetkamer, met opnieuw een lavabo/wc in de achterbouw. Op de tweede verdieping bevinden zich twee slaapkamers en een badkamer, met een meidenkamer in de achterbouw.