Geheel van twee gekoppelde burgerhuizen of meergezinswoningen in neoclassicistisch stijl, gebouwd door de Naamlooze Maatschappij “Berchemse Bouwhandel”, een bouwbedrijf, hypotheek- krediet- en spaarkas, naar ontwerp van architect Charles Wuyts uit 1924.

Charles Wuyts was sinds de oprichting in 1909 als architect verbonden bouw- en hypotheekmaatschappij “Berchemse Bouwhandel”, waarvan hij in 1910 de maatschappelijke zetel ontwierp aan het Frederik de Merodeplein. De maatschappij was in de jaren 1910 tot 1930 vooral actief met de bouw van rijwoningen in de wijk Zurenborg, en de gemeenten Berchem en Borgerhout. Veelal bescheiden van opzet, waren de vastgoedprojecten voor eigen rekening vermoedelijk bedoeld voor verkoop ‘sleutel op de deur’. De bouwplannen van de woningen Koninklijkelaan 70-72, aangeduid als ‘renteniershuizen’, boden de potentiële kopers de optie de eerste verdieping of mogelijk zelfs beide bovenverdiepingen als huurkwartier te bestemmen. Tot de andere vastgoedprojecten van de “Berchemse Bouwhandel” aan de Koninklijkelaan behoren de nummers 32-36 uit 1923 en nummers 21-23 uit 1925.

Nummer 72 werd verbouwd naar een ontwerp van architect W. Spietaels uit 1968, uitgevoerd in 1969. De werken betroffen het opsplitsen van het pand tot drie appartementen van twee slaapkamers, met uitbreiding van de achterbouw.

De volgens spiegelbeeldschema gekoppelde rijwoningen, met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, omvatten drie bouwlagen onder een plat dak. De sobere lijstgevels hebben een parement uit witte natuursteen op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Asymmetrisch van opzet, legt de compositie de telkens klemtoon op de brede zijtravee, die wordt gemarkeerd door een over de eerste twee bouwlagen oplopende, driezijdige erker met houten kroonlijst en leien afdak, waarboven een drielicht. De smalle inkomtravee is als risaliet geaccentueerd. Rechthoekige muuropeningen, de bovenvensters op individuele lekdrempels met onderdorpel. Een klassiek hoofdgestel vormt de gevelbeëindiging, met casementen in de fries en een gekorniste houten kroonlijst op klossen. Van het oorspronkelijke schrijnwerk is enkel de inkomdeur van nummer 70 bewaard, een houten vleugeldeur met smeedijzeren roosters en bovenlicht, waarnaast een gietijzeren voetschraper. De oorspronkelijke guillotine- en T-ramen hadden kleine roeden in het bovenlicht. Van de voortuinafsluiting zijn de bewerkte hardstenen posten en de smeedijzeren hekken van nummer 72 bewaard.

De gespiegelde plattegronden beantwoorden aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een onderkelderd hoofdvolume en smalle achterbouw bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen beslaat de gebruikelijke enfilade van salon, eetkamer en veranda met bovenlicht de begane grond, in de achterbouw geflankeerd door de vestiaire en de keuken annex pomphuis en wc. Beide bovenverdiepingen omvatten een voorkamer over de volledige breedte, een achterkamer, en in de achterbouw een vestiaire, keuken of badkamer annex ‘lavatory’ en wc.