De Meerbeeksdelleweg splitst zich af van de Langestraat en slingert zuidwaarts richting de vallei van de Molendaalbeek en het gehucht Meerbeek. Het begin van de kasseiweg is deels ingesneden als holle weg waarna de weg op het plateau tussen uitgestrekte akkers loopt. Twee onverharde wegen, waaronder de Kerkenblokweg, komen van over de akkers en sluiten aan op de kasseiweg. De kasseiweg is aangelegd met Tiense kwartsiet en Petit Granit, in onregelmatig verband en vaak in afzonderlijke secties. Het profiel is licht bolrond en de weg is afgeboord met Petit Granit en in mindere mate Tiense kwartsiet. De kasseiweg daalt af naar de beekvallei en krijgt opnieuw het karakter van een holle weg tussen taluds met gemengd hakhout. Ter hoogte van de bebouwing verandert de weg naar Merbeekstraat die gekenmerkt wordt door een sterk gemengde samenstelling met porfier, Petit Granit en Tiense kwartsiet in halfsteensverband. Het wegprofiel is minder uitgesproken en de boordstenen zijn in Tiense kwartsiet of Petit Granit. Het laatste deel van de kasseiweg tot het kruispunt met de Bisschoppenstraat werd heraangelegd met regelmatige rechthoekige kasseien in basalt (?) in halfsteensverband.

Historisch wegtracé

De kasseiweg is al aanwezig op de 18de-eeuwse kaarten en maakt deel uit van de historische verbindingsweg tussen Lovenjoul en Bierbeek. In het 17de-eeuws kaartboek van de abdij van Park te Heverlee staat deze weg als ‘Die Banck Straet naer Lovenjoul’. In de Atlas der Buurtwegen komt de kasseiweg overeen met 'Chemin nr. 7' met een breedte van circa 5m. Parallel met deze weg liep een smallere servitudeweg die overgeleverd is als losweg. De weg bleef lange tijd onverhard, pas in de loop van de jaren 1960 werden delen van de weg gekasseid in functie van de toenemende bebouwing. Vooral het wegdeel parallel met de beekvallei, op de rand van het plateau, werd in de eerste plaats verhard.