In het gehucht Aalst splitst voorbij de Sint-Antoniuskapel de hoofdstraat zich in twee wegen. Een kasseiweg loopt bij de splitsing omhoog naar het plateau en richting een historisch kruispunt waar zes (veld)wegen samenkomen. De weg is aangelegd in Tiense kwartsiet in onregelmatig verband en met boordstenen in Petit Granit. Op de rand van het plateau is de weg sterk ingesneden.

Historisch wegtracé

De kasseiweg maakt deel uit van het historisch netwerk van wegen dat de gehuchten Aalst en Nerm verbond met dorpen en gehuchten ten noorden zoals Sint-Katherina-Hautem en Meldert. In het 17de-eeuws kaartboek van de abdij van Park te Heverlee leidt de weg naar een kruispunt van zeven wegen op de top van het plateau. Van hieruit lopen talrijke vaak holle wegen over het plateau naar alle windrichtingen. Veel wegen leiden naar de hoofdstraat in Nerm die parallel loopt met de beekvallei en de verbinding vormt met Hoegaarden. In de Atlas der Buurtwegen wordt de weg aangeduid als ‘Bergstraat’, een verwijzing naar het plateau waar de weg naar boven klimt.

Vermoedelijk was de kasseiweg oorspronkelijk onverhard. In de loop van de 19de eeuw werden veel onverharde wegen gekasseid in functie van een beter rijcomfort. De hoofdverbindingswegen en de wegen in de dorpskernen kregen voorrang evenals de holle wegen met een sterke erosieproblematiek. In Aalst was het eerste en meest steile deel van de weg al in 1893 gekasseid als deel van de dorpskern. Het vervolg van de weg naar het plateau bleef lange tijd onverhard.