De kasseiweg genaamd Araanstraat in Geetbets, was tot in de jaren 1960 een stukje op het traject van de ‘Weg op Halen’, een verbindingsweg tussen Zoutleeuw en Halen. Deze verharde verbindingsweg was een lange doorgaande weg op de rand van de Getevallei. Pas in de tweede helft van de 19de eeuw kwam de verbinding tot stand, door de stapsgewijze verharding van het tracé. Die begon in het centrum van de gemeente, om dan stelselmatig naar het noorden in de richting van Halen verder uit te breiden. Tegen 1890 was het traject tot Halen helemaal gekasseid, inclusief de Araanstraat. De gemeente Geetbets had zelf op de verharding van het wegtraject aangedrongen, omdat ze lang alleen aardewegen had gekend. Omdat die in de winter vaak met wateroverlast te maken hadden, belemmerde dat de handelscontacten met stedelijke markten in de omgeving, zoals Diest, Sint-Truiden en Tienen. Tussen 1848 en 1890 deed Geetbets grote inspanningen om de belangrijkste wegtracés te kasseien.

Tussen 1958-1971 volgde een tweede ingrijpende verandering. Ter hoogte van de Araanstraat werd de scherpe bocht in de ‘Weg op Halen’ weg gewerkt door de aanleg van een nieuw stukje weg. De 19de-eeuwse kasseiweg bleef liggen, maar werd sindsdien niet meer gebruikt. Daardoor is de kasseistrook in porfier met korte porfieren boordstenen nu grotendeels met aarde bedekt. De breedte van de weg kan op het terrein niet meer worden vastgesteld. De lengte van de kasseistrook is 290m.