De Zavelstraat en de Steenrotsstraat in Pellenberg vormen samen een 600m lange kasseistrook van Tiense kwartsiet, porfier en grès zandsteen over een breedte van 2,5 tot 3,2 m. Aan de kant van Steenrots komt meer Tiense kwartsiet voor. De boordstenen bestaan voor het merendeel uit beton, in mindere mate uit porfier. De weg slijt diep in de helling van het Gasthuisbos in, waardoor de wegbermen steil en zeer erosiegevoelig zijn. De vegetatie, bestaande uit onder andere boskers, esdoorn, hakhout van haagbeuk en occasioneel voorjaarsbloeiers zoals bosanemoon, grote muur, maakt de holle weg aantrekkelijk.

Het wegtracé komt al op de Villaretkaart van 1745 voor als een onverhard pad in een uitgestrekt bos. In die periode was het nog zeer ongebruikelijk om wegen te verharden. Dat gebeurde in de streek pas vanaf de tweede helft van de 18de eeuw, naar aanleiding van de nieuwe en rechte steenweg tussen Leuven en Diest (1771). De verharding van minder belangrijke wegen begon meestal pas rond het midden van de 19de eeuw, eerst in de dorpskernen, dan de belangrijke verbindingswegen tussen dorpen. Waarschijnlijk zijn de Zavelstraat en de Steenrotsstraat laat gekasseid, mogelijk pas rond het midden van de 20ste eeuw. Het tracé van beide wegen loopt verder door, maar enkel als geasfalteerde weg (zonder erfgoedwaarde).

In de omgeving van de weg vonden in september 1914, bij het begin van de Eerste Wereldoorlog, schermutselingen plaats. Het Belgische leger deed vanaf 9 september vanuit de vesting Antwerpen een uitval op de doortrekkende Duitse troepen. Ter hoogte van Pellenberg raakten ze slaags.