Directeurswoning in neoclassicistische stijl volgens de bouwaanvraag uit 1871 opgetrokken in opdracht van de industrieel Joseph Jean Charles De Waele. Tot het project behoorde de bouw van een industriële stoomhoutzagerij en -schaverij op de aanpalende percelen, gronden die onder toezicht vielen van de spoorwegmaatschappij Grand Central Belge. Uit het bouwdossier vallen de ontwerper noch aannemer af te leiden.

De Scierie & Raboterie à Vapeur J. De Waele, gespecialiseerd in ‘bois du Nord’, geschaafde planken en moulures, was al vóór 1871 gevestigd aan de Oudesteenweg. De oude gebouwen bevonden zich op een perceel aan de overzijde van de straat, ter hoogte van de huidige Comptoir Sucrier. De nieuwe, veel grotere bedrijfsgebouwen palend aan de directeurswoning, bestonden uit een langgerekte fabriek van achtentwintig traveeën en twee bouwlagen, een ketelhuis met fabrieksschoorsteen, en een fabriekspoort geflankeerd door een kantoorgebouwtje. Gedeeltelijk door brand verwoest op 22 juli 1882, werd de bovenverdieping van de houtzagerij nog datzelfde jaar heropgebouwd. In 1884 bouwde de architect Joseph Hertogs een pakhuis in eclectische stijl haaks achter de directeurswoning in de Dambruggestraat. Dit gebouw op een driehoekige plattegrond van zes traveeën breed en drie bouwlagen hoog, had een imposant gevelfront gemarkeerd door risalieten met fronton. In 1892 werden de terreinen van de houtzagerij verkaveld, en zijde Oudesteenweg in twee jaar tijd bebouwd met een twintigtal burgerhuizen (Oudesteenweg 70 tot 106). Het pakhuis uit 1884 (huidig Dambruggestraat 267) onderging in 1933 een ingrijpende verbouwing tot meergezinswoning naar een ontwerp door de architect Alfred De Leenheer (gevelinscriptie).

Met een gevelbreedte van vier traveeën omvat de voorname rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met dubbelhuisopstand en een geblokte begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst en cordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het gedesaxeerde middenrisaliet in de derde travee. Dit laatste wordt boven het portaal gemarkeerd door een balkon met bewerkte voluutconsoles en een balustrade. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige muuropeningen. De poort en vensters van de begane grond hebben geprofileerde dagkanten, en de bovenvensters zijn gevat in geriemde omlijstingen. Daarbij onderscheidt de bel-etage zich per travee door balustraden en de tweede verdieping door gegroefde onderdorpels. Een klassiek hoofdgestel vormt de gevelbeëindiging, samengesteld uit een gelede architraaf, een vlakke fries en een boven het risaliet gekorniste, houten kroonlijst op uitgelengde consoles. Het houten schrijnwerk van de gesculpteerde vleugeldeur en guillotineramen van de begane grond, met typische roeden in het bovenlicht, dateren van omstreeks 1910. Van de bovenvensters zijn de houten T-ramen en metalen jaloeziekapjes bewaard; gietijzeren voetschraper.