Aan de zuidrand van Kolmontbos staat onderaan de helling een rij van een tiental imposante opgaande eiken op een talud. De grootste stamomtrek bedraagt 251cm. Aan de oostrand staat aan de voet van het talud een relict van een meidoornhaag die sterk is doorgeschoten. De bomen- en struikenrij komt overeen met de grens van een kadastraal perceel zoals nog zichtbaar op het primitief kadasterplan opgesteld in de periode 1840-1843. Vermoedelijk werden al deze elementen aangelegd om een eigendomsgrens te markeren. De bosrand is geleidelijk aan uitgegroeid naar de vallei zodat de bomen- en struikenrij vandaag de historische bosgrens aangeeft.