Een holle weg doorkruist het Kolmontbos van zuidwest naar noordoost. Het betreft een vrij recht wegtracé dat dwars op de helling loopt en zich diep heeft ingesneden. Langs weerszijden van de holle weg werden Amerikaanse eiken aangeplant. Langs één zijde van de weg staat ook een rij van een vijftal knothaagbeuken waarvan het dikste exemplaar een stamomtrek heeft van 167cm. Mogelijk vormen de knotbomen een relict van een oude kaphaag.

Dit wegtracé valt samen met een perceelsgrens op het Primitief Kadasterplan. Op de topografische kaart van 1939 maakt het wegtracé deel uit van een rondgang in het bos die uitkomt bij de burchtruïne. Vermoedelijk werden oude wegen en lijnelementen geïntegreerd bij de parkaanleg en inrichting van het Kolmontbos bij het Kasteel van Kolmont op het einde van de 19de eeuw. Een omgevallen sokkel voor een parkornament vlakbij de holle weg is nog een relict van deze periode.