De Corsendonkse dreef is dreef van 2 kilometer lang die loopt van de voormalige priorij van Corsendonk tot aan de steenweg op Mol. De dreef wordt doorsneden door de E34. Het gedeelte ten zuiden hiervan is privaat, ten noorden van de autosnelweg heeft de dreef een openbaar karakter. Het private eigendom nabij de priorij is omringd door rododendrons, waardoor de zicht- en verbindingsrelatie tussen dreef en priorij verloren is gegaan. Ook de autosnelweg onderbreekt de visuele en verbindingsrelatie.

Ondanks deze fragmentatie, zowel fysiek als in eigendomssituatie, vertoont de dreef nog een merkwaardige eenheid en samenhang. Het grootste deel van de dreef bleef onverhard (met uitzondering van een klein geasfalteerd stuk ten noorden van de autosnelweg) en de beplanting is nagenoeg uniform. Deze bestaat uit 3 rijen langs weerskanten van de wegzate: een binnenste rij paardenkastanjes, een middelste rij Amerikaanse eiken en een buitenste rij moeraseiken, wat doet vermoeden dat de dreef zowel een nuts- (Amerikaanse eiken) als sierfunctie (kastanjes en moeraseiken) vervulde. De drie rijen zijn geplant volgens een geschrankt plantverband met telkens 4 m tussen de rijen. De dreefzate is 7 m breed.

Het meest noordelijke deel van de dreef is verbost, waardoor de kastanjes en moeraseiken overschaduwd worden. Als gevolg hiervan is er in dit gedeelte al heel wat uitval. Het meest private deel wijkt qua beplanting af van de rest en bestaat uit een dubbele beukendreef. In dit gedeelte zijn ook nog enkele andere dreven aanwezig, zoals een dreef die de hoeve verbindt met de priorij.

De dreef werd aangelegd in functie van ontginning van de heide ten noorden van de priorij. Op de kabinetskaart van Ferraris (1771-1778) is het begin van de dreefaanlag te zien. Deze liep van de priorij tot aan de nabij gelegen (ondertussen verdwenen) windmolen van Corsendonk. Ten noorden van de molen lag een uitgestrekt heidegebied. Op de kaart van Vandermalen is gestart met de ontginning van het noordelijke gedeelte van deze heide, genaamd Roode heyde, met hierin de aanleg van ontginningswegen. Hier wordt het meest noordelijk gedeelte van de dreef zichtbaar, maar deze is nog niet verbonden met de Priorij. Tussen beide delen ligt nog het 'Binne Heyde'-gebied. Het huidige, volledige, tracé van de dreef is voor het eerst zichtbaar op de militaire topografische kaart van 1873. Een deel van de Binnenheide is op dat ogenblik ontgonnen en het gedeelte dreef tussen priorij en (dan al verdwenen) molen en de ontginningsdreef in Roode Heyde zijn verbonden tot één lang tracé, dat tot op vandaag bewaard bleef. In de jaren 1970 werd dit wel doorbroken door de aanleg van de autosnelweg, waardoor de dreef in twee delen opgedeeld werd.