Betonnen militaire constructie, geïntegreerd in de woning op adres Oude Straat 6.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent ter verdediging van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen. De steunpunten waren iets vóór de voorlijn ingericht en konden vanuit drie richtingen worden verdedigd.

Het steunpunt Astene diende het westelijke uiteinde van het bruggenhoofd, afgebakend door de kronkelende Leie, te verdedigen. Het steunpunt bestond uit acht bunkers, waarvan er nog drie overgebleven zijn (situatie juli 2020). De twee inmiddels verdwenen bunkers aan weerszijden van de Leie, As1 en As2 dienden ter verdediging van de Leie. Vier bunkers, met name As5, As6, As7 en As3 langs de spoorlijn, vormden de voorlijn van dit steunpunt. Hiervan is enkel As5 bewaard gebleven. De meer achterwaarts gelegen bunkers As4 en As8, die ook als commandopost fungeerden, zijn wel bewaard gebleven.

De bunker As8 was dus meer achterin het steunpunt opgetrokken, in een weiland ten noorden van de steenweg naar Kortrijk (huidig Emiel Clauslaan). De bunker fungeerde als mitrailleurs- en commandopost, en omvatte een toegangssas en twee bunkerruimtes, waarvan één met schietopening voor mitrailleur aan oostelijke zijde. De bunker was voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur en een Hotchkiss- of Coltmitrailleur. De toegang werd met een uitstekende muur bijkomend beschermd en was bereikbaar via betonnen treden, die wentelend waren aangelegd.

De bunker werd gecamoufleerd met een gecementeerde laag met bulten, ‘enduit Tyrolien mamelonné’ genoemd. Mogelijk werden de buitenmuren nog bijkomend met groengele tinten beschilderd. Het schietgat kon met een metalen valluikje afgesloten worden.

Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld.

Toen de bunker in de eerste helft van de jaren 1960 werd ingebouwd in een woning, werd de ‘enduit Tyrolien mamelonné’ verwijderd. De gebogen dakrand en buitenmuren van de bunker, zoals nu te zien in de woning, zijn glad bepleisterd. De bunker bestaat uit een L-vormig toegangssas, beschermd door een uitstekende muur en twee bunkerruimtes waarvan één met een schietopening aan oostelijke zijde. Tegen het plafond zitten gegolfde plaatijzers. Er zijn nog enkele kleine vierkante en ronde openingen terug te vinden, onder meer een granaatgat en een opening voor kabels.