De dreven in en palend aan het Sint-Pietersbos zijn historisch verbonden met de “Villa Bois Sint-Pierre en hoeve” (ook gekend als "hoeve Gauthier").

De dreefstructuur is een relict van een negentiende-eeuwse ontginningsgeschiedenis. Vanuit de (kasteel)hoeve werd het bos ontgonnen voor bosbouw en ook gebruikt voor de jacht. Op de Vandermaelenkaart staan deze eerste, duidelijke ontginningspatronen in het bos weergegeven. De statige dreven in het bos, alsook een populierendreef ten noordoosten van het Sint-Pietersbos, zijn verbonden met de kasteelhoeve.

De adellijke familie Gauthier de Rasse liet destijds enkele dreven aanleggen en deels herstellen. Een verwijzing hiernaar vinden we ook terug in de naamgeving van de centrale dreef die ook de ‘Barondreef’ wordt genoemd.

De kasteelhoeve is nog steeds in bezit van de adellijke familie Gauthier de Rasse, die tot vrij recent eigenaar en beheerder was van het Sint-Pietersbos. In 2011 werd het Sint-Pietersbos door de Vlaamse Overheid (Agentschap voor Natuur en Bos) aangekocht en gedeeltelijk opengesteld. De dreven, met uitzondering van de noordelijke dreef in het bos, zijn vrij toegankelijk voor wandelaars.

Dreven in het bos

De dreven in het bos zijn onverhard en bestaan uit een beukenaanplant (Fagus sylvatica), waarvan de dikste exemplaren inmiddels een omtrek van 3 meter hebben. Het patroon bestaat uit een kruis, waarbij de langste en centrale dreef, de Barondreef, richting de hoeve loopt. Het rechte pad loopt buiten het bos verder tot aan de hoeve, maar hier zijn er geen dreefbomen (meer?) aanwezig.

Populierendreef

Net ten noorden van het Sint-Pietersbos bevindt zich nog een dreef die deel uitmaakt van het ontginningspatroon. Schuin op de centrale dreef, verbindt deze dreef de kasteelhoeve met een kleinere hoeve aan de Schorissesteenweg. De oorspronkelijke dreefbomen zijn gerooid en vervangen door populieren (Populus x canadensis).