Het steilste en bochtige deel van de Tenhoutestraat in Maarkedal bestaat uit een kasseiweg, die in 2018 terug van onder het asfalt is gehaald. De kasseien, die onder het asfalt zijn bewaard gebleven, zijn herbruikt bij de heraanleg. Veranderingen aan de wegzate zijn ondermeer de uitwijkstroken (kasseien) en betonnen boordstenen.

Ten gevolge van een eeuwenlang erosieproces ontstonden wegen die zich in het landschap aftekenden als holle of terrasweg, zoals ook hier ter hoogte van Ten Houte. Teneinde verdere erosie tegen te gaan, werd de weg gekasseid. Erosie wordt ook tegengehouden dankzij het voorkomen van gemengde houtkanten in de wegbermen. Het afstromend water van het wegdek wordt opgevangen in de langsgrachten.

Het tracé van de weg is reeds op de Villaretkaart (1745-1748) zichtbaar. De weg liep ondermeer in noordelijke richting verder naar de hogerop gelegen Bossenaremolen, in zuidelijke richting kruiste de weg de vallei van de Pauwelsbeek, langsheen het grote boscomplex ‘Bois de Cocambe’ en ‘Bois de Sint-Pierre’ en dwarste dit woud (waar het “op zijn smalst” was) richting Ellezelles.

In de Atlas der Buurtwegen staat de weg vernoemd als ‘Heireweg’, wat mogelijks het historische belang van deze weg duidt. Op de Villaretkaart lijkt de bocht in de weg nog niet aanwezig. Op de Vandermaelenkaart (1850) is voor het eerst wel een bocht ingetekend.

Via de kasseiweg klim je vanuit de vallei van de Pauwelsbeek de helling op richting ‘Wolfgat’ en Koekamerstraat. Het steilste stuk van de helling bedraagt 21%. De kasseiweg behoort o.a. tot het parcours van de wielerklassiekers Ronde Van Vlaanderen en Dwars door Vlaanderen.