Betonnen militaire constructie, gelegen op afgebakend perceeltje tussen akkers tussen de onverharde Gentweg en Populierkensweg.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent ter verdediging van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen.

Deze bunker maakte deel uit van de voorste verdedigingslijn tussen het steunpunt Semmerzake en het weerstandsnest Muntekouter. De bunker bestaat uit een toegangssas en twee bunkerruimtes met een getrapte schietopening voor mitrailleur, met een schootsveld in westzuidwestelijke richting. Dit schootsveld was afgestemd met de bunker Av2 langs de Lindeboomstraat. De bunker was voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur en een Hotchkiss- of Coltmitrailleur. De schietopeningen werden bijkomend beschermd door de verder doorlopende zuidelijke muur (oreillon). Achteraan was er een observatiekoepel, die via klimijzers vanuit een mitrailleurkamer te bereiken was. Vanuit deze observatiekoepel vertrok een 3m lange spreekbuis richting mitrailleurkamers. Boven de toegang is het getal 81 ingekerfd, vermoedelijk aangebracht naar aanleiding van een verkoop van deze bunker.

De bunker was gecamoufleerd als een houten stal. Hiertoe werd rond de bunker een houtskelet opgetrokken, die steunde op een aparte bakstenen fundering. IJzers in de betonnen gevels dienden voor de bevestiging van deze skeletstructuur op de bunker. Hierop werden populierenplanken bevestigd, die met carbolineum waren behandeld. De toegang tot het toegangssas zat verborgen achter een deur, die uitgewerkt was als een buitendeur. De schietopeningen staken achter luiken, waarop ook planken waren aangebracht. Op de constructie werd een schilddak aangebracht, belegd met blauwe dakpannen.

Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. De toegang is deels terug opengemaakt. Op de bunker lijken er sporen te zijn van projectielinslagen, maar het is onduidelijk van wanneer deze zouden dateren.