Betonnen militaire constructie, gelegen op een akker ten oosten van de Hundelgemsesteenweg, tegen de zuidzuidoostelijke helling van de hoger gelegen Muntekouter. De bunker ligt net naast een onverhard pad dat Bunkerwegel wordt genoemd, op 150 meter ten westzuidwesten van bunker Mu12, op 120 meter ten noordwesten van bunker Mu10, op 200 meter ten zuidoosten van bunker Mu15. De bunker maakt deel uit van een concentratie aan bunkers.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent en maakte deel uit van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen.

De weerstandsnesten dienden rondom rond verdedigd te worden en moesten op zichzelf kunnen standhouden, ook in het geval de rest van de bunkerlinie zou vallen. De 25 bunkers van het weerstandsnest Muntekouter werden bijgevolg dicht bijeen opgericht. De toegepaste bunkertypes van het weerstandsnest lopen sterk uiteen, gaande van bunkers met één ruimte voor mitrailleur tot bunkers voor 47mm kanonnen.

Bunker Mu11 bestaat uit één toegangssas en twee bunkerruimtes, elk voorzien van een getrapte schietopening voor mitrailleur aan oostelijke zijde. Een oreillon (uitstekende muur) ter hoogte van de meest zuidoostelijke hoek diende als bijkomende bescherming van de schietopeningen. De toegangsput vóór het eigenlijke toegangssas was afgesloten met een metalen valluik. Via klimijzers kon het toegangssas bereikt worden, dat bijkomend was afgesloten met twee houten deurtjes. De schietopeningen waren afgesloten met metalen valluiken. De bunker was voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur en een Hotchkiss- of Coltmitrailleur.

De bunker was vrij diep in het terrein ingewerkt. De nog zichtbare delen van de bunker werden gecamoufleerd aan de hand van betonnen bulten ('enduit Tyrolien mamelonné'), die nog steeds aanwezig zijn. Hierop werd camouflageverf aangebracht.

Voor zover zichtbaar draagt de bunker geen sporen van oorlogsgeweld. Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 in principe verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. Ondertussen zijn de openingen terug opengemaakt. Hierdoor blijkt dat het ijzerwerk grotendeels bewaard is, waaronder de onderstellen van de chardome-affuiten, haken en het tablet voor de kogelpers.