Betonnen militaire constructie, gelegen in een weide tegen de noordelijke helling van de hoogte van Muntekouter, op 50 meter van de Makkegemstraat verwijderd. De bunker ligt centraal achteraan de groep bunkers op Muntekouter.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent en maakte deel uit van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen.

De weerstandsnesten dienden rondom rond verdedigd te worden en moesten op zichzelf kunnen standhouden, ook in het geval de rest van de bunkerlinie zou vallen. De 25 bunkers van het weerstandsnest Muntekouter werden bijgevolg dicht bijeen opgericht. De toegepaste bunkertypes van het weerstandsnest lopen sterk uiteen, gaande van bunkers met één ruimte voor mitrailleur tot bunkers voor 47mm kanonnen.

Bunker Mu25 ligt tegen de noordelijke helling centraal achteraan het weerstandsnest. De bunker heeft een geknikte plattegrond en telt behalve het toegangsportaal nog drie ruimtes, waarvan de twee uiterste ruimtes voorzien zijn van een getrapte schietopening voor mitrailleur. Deze schietopeningen – de ene in westelijke richting, de andere in noordoostelijke richting – zijn gericht naar de Makkegemstraat. Ze waren afgesloten met metalen valluiken. De mitrailleurruimtes waren voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur en een Browning FM30. De centrale ruimte met veelhoekige plattegrond diende als commandoruimte of als schuilplaats. Het toegangssas kon bereikt worden via een toegangsput, die afgesloten kon worden met een metalen valluik en kon afgedaald worden via klimijzers.

De bunker was deels ingeplant in het hellend terrein. De nog zichtbare delen van de bunker werden gecamoufleerd aan de hand van betonnen bulten ('enduit Tyrolien mamelonné'), die nog steeds aanwezig zijn. Hierop werd camouflageverf aangebracht.

Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 in principe verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. De toegang is nog steeds dichtgemetseld, maar het metselwerk in de schietopeningen is niet meer aanwezig. Bij deze bunker zijn de ijzeren onderdelen binnenin niettemin nog grotendeels terug te vinden. In 2008 werden de schietopeningen opnieuw afgesloten, nu met een invlieggleuf voor vleermuizen.