Betonnen militaire constructie gelegen in een weide langs de Onderstandswegel, een aarden landbouwweg tussen de Groenstraat en de Drieswegel. De bunker ligt op 210 meter ten zuidwesten van bunker B29.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent ter verdediging van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen.

Deze bunker maakte deel uit van de derde verdedigingslijn van het bruggenhoofd, die hier achter de weerstandsnesten Muntekouter en Betsberg liep.

Deze bunker bevat één toegangssas en één ruimte met een getrapte schietopening voor mitrailleur, in oostelijke-zuidoostelijke richting. Dit schootsveld is afgestemd op dat van bunker B29. De getrapte schietopening kon wellicht afgesloten worden met een valluik. In de schietopening is nog rode camouflageverf te zien. Een oreillon (uitstekende bunkermuur) aan de zuidelijke hoek diende deze schietopening bijkomend te beschermen. Het toegangssas kon volgens het plan betreden worden via klimijzers. In de bunker zijn ijzeren elementen bewaard, waaronder de spilschroef voor de chardome-affuit en ijzeren dragers voor de wandrekken in de muren, evenals de betonnen sokkels onder de schietopening. De bunker was voorzien op de opstelling van een mitrailleur van het type Maxim, Hotchkiss of Colt.

De bunker werd gecamoufleerd als een houten koeienstal. Rondom de betonnen bunker werd een houten kader opgetrokken op een bakstenen fundament, met de bunker verankerd via de ijzeren haken in de betonnen buitenmuur. Op dit skelet werden populieren planken bevestigd, die met creoline waren doordrenkt. Er werd een toegangsdeur uitgewerkt aan de hand van een houten plaat, bekleed met populierenplanken. Op deze camouflageconstructie werd een zadeldak geplaatst, dat bedekt werd met golfplaten uit asbest.

Voor de aanvoer van de bouwmaterialen werd een smalspoorlijn aangelegd. De bouw van de bunker liep naar verluidt echter vertraging op, omdat de spoorbielzen meermaals gestolen werden. Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. De toegang tot de bunker is nog steeds dichtgemetseld.