Betonnen militaire constructie, gelegen aan de rand van een tuin, ten zuiden van Munteplein 4, ten oosten van de dorpskern van Munte. De bunker is te zien vanaf Asselkouter. De bunker ligt op 160 meter ten noordwesten van bunker Av4, op 270 meter ten noordoosten van bunker A23 en op 545 meter ten oostzuidoosten van bunker D12.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent ter verdediging van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen. Deze bunker maakte deel uit van de tweede verdedigingslijn ten noordoosten van het weerstandsnest Muntekouter.

De bunker bestaat uit een toegangssas en één bunkerruimte met een getrapte schietopening voor mitrailleur aan oostnoordoostelijke zijde. De bunker was voorzien op de opstelling van een mitrailleur van het type Maxim, Hotchkiss of Colt. Een oreillon (uitstekende muur) ter hoogte van de meest zuidoostelijke hoek diende als bijkomende bescherming van de schietopening.

De bunker werd gecamoufleerd als een bakhuisje bij het klooster van Munte. Hiertoe werd de bunker volledig ommuurd met baksteen. De schietopening was afgesloten met twee luiken uit verzinkt plaatijzer waarop er houten ramen werden gekleefd. Ook aan andere zijden werden er op een gelijkaardige manier ramen gesimuleerd. Het eigenlijke toegangssas, te bereiken via klimijzers, stak achter een bakstenen portaal met deur. Op de bunker was een zadeldak met rode pannen geplaatst. Hagen dienden de bunker bijkomend te camoufleren.

In de gesimuleerde vensteropening boven de schietopening lijken er inslagen van projectielen te zien, maar het is onduidelijk of dit het gevolg is van gevechten in mei 1940. Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 in principe verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. De toegang is later terug opengemaakt. In deze bunker blijken ijzeren elementen, waaronder het onderstel voor de chardome-affuit en de ijzeren dragers voor de legplanken nog aanwezig. De bunker is nu ingericht als schuilplaats voor vleermuizen.