Betonnen militaire constructie, gelegen op de hoek van een akker, aan straatzijde, net ten zuiden van Hoek ter Hulst 13. De bunker ligt op 490 meter ten oosten van bunker A31. Op 220 meter ten noordoosten ligt bunker Be1.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent ter verdediging van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen. Deze bunker maakte deel uit van de voorste verdedigingslijn tussen de weerstandsnesten Muntekouter en Betsberg. De bunker ligt net ten westen van het weerstandsnest Betsberg. De bunker lag net ten noorden van de tramlijn tussen Gent en Geraardsbergen, die via Moortsele en Oosterzele liep.

De bunker bestaat uit twee bunkerruimtes, die onderling niet met elkaar verbonden zijn en in een verschillend niveau zijn aangelegd. Eén bunkerruimte diende als een geschutkamer voor het opstellen van een mobiel 47mm kanon. De andere ruimte was uitgewerkt als een mitrailleurkamer, met achteraan een L-vormig toegangssas. Het schootsveld van beide getrapte schietopeningen was naar het zuidzuidoosten gericht, in afstemming met het schootsveld van bunker Be1. Een uitstekende muur (oreillon) aan de zuidelijke hoek diende als bijkomende bescherming van de schietopeningen. De bunker was voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur en een Hotchkiss- of Coltmitrailleur.

Zoals een foto uit 1940 aantoont, was de bunker gecamoufleerd als een baanwachtershuisje, naast de toenmalige tramlijn. Hiertoe werd de volledige bunker met baksteen ommuurd. De toegang tot de geschutkamer zat achter twee grote houten luiken, die het uitzicht hadden van een houten poort. Deze verborgen de metalen hekkens, die achter de luiken staken. De schietopeningen voor het kanon en de mitrailleur waren ingewerkt in zogenaamde vensteropeningen met twee luiken uit gegalvaniseerde metalen platen waarop houten raamprofielen waren gekleefd. Ook aan de andere zijden werden dergelijke ramen gesimuleerd. Op de bunker was een dak opgetrokken, belegd met rode mechanische dakpannen. Boven de geschutkamer was aan de westelijke zijde een plat dak opgetrokken, met een geprofileerde, gecementeerde rand.

Voor zover zichtbaar vertoont deze bunker geen sporen van directe strijd. Op bevel van de Duitse bezetter werden ijzeren onderdelen in 1941 in principe verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. De bunkeropeningen zijn vandaag nog deels dicht.