Betonnen militaire constructie, gelegen aan de rand van een bos, horende bij het kasteel van Zink. De bunker ligt op 350 meter ten westzuidwesten van bunker D14, op 490 meter ten noordoosten van bunker D13.

Het betreft een Belgische bunker, opgetrokken als onderdeel van het Bruggenhoofd Gent. Deze verdedigingsstelling werd tussen 1934 en 1938 aangelegd op acht kilometer ten zuiden van Gent ter verdediging van het nationaal reduit. De aanleg hiervan kaderde in de fortificatiepolitiek die België na de Eerste Wereldoorlog voerde.

Het eigenlijke bruggenhoofd was opgebouwd uit twee weerstandsnesten – Betsberg en Muntekouter – en drie steunpunten – Semmerzake, Eke en Astene. De weerstandsnesten en steunpunten waren met elkaar verbonden via een courtine, bestaande uit drie verdedigingslijnen. Deze bunker maakte deel uit van de tweede verdedigingslijn tussen de weerstandsnesten Muntekouter en Betsberg. Volgens zijn nummering diende de bunker te fungeren als commandopost. Hij bestond uit één toegangssas en twee bunkerruimtes elk met een getrapte schietopening voor mitrailleur aan zuidwestelijke zijde. Een oreillon (uitstekende muur) aan de zuidelijke hoek diende als bijkomende bescherming van deze schietopeningen.

De bunker was gecamoufleerd als een houten boshut, op de rand van het bos. Hiertoe werd rondom rond de bunker een laag bakstenen muurtje opgetrokken, dat als fundament diende voor een houten skelet, dat aan de betonnen constructie verankerd was via ijzeren haken. Aan dit skelet werden vervolgens houten schutplanken bevestigd. Ook de toegangsdeur en de luiken vóór de schietopeningen werden met dergelijke planken bekleed. Op de bunker werd een plat dak gelegd.

Op bevel van de Duitse bezetter werden in principe ijzeren onderdelen in 1941 verwijderd en werden bunkeropeningen in 1944 dichtgemetseld. Het metselwerk in deze openingen is ondertussen deels terug opengemaakt. IJzeren elementen, waaronder het onderstel voor de affuit, haken en dragers van de legplanken, blijken hier wel bewaard.