Op het domein dat deel uitmaakt van de vroegere ontginningshoeve Heiwijk, later ingericht als jachthuis, zijn nog een aantal landschapselementen aanwezig die getuigen van de ontginningsperiode van dit gebied in de 19de eeuw. De oorspronkelijk uitgestrekte heide werd in de loop van de 19de eeuw systematisch ontgonnen en bebost door middel van een netwerk van rechte dreven. Deze ontginningscampagne werd geleid vanuit een aantal ontginningshoeven zoals hoeve Heiwijk. Ten westen van de gebouwen ligt een beboste strook, bestaande uit twee lijnaanplantingen die een verschillende samenstelling hebben. De zuidelijke lijn is meer uitgesproken en bestaat vooral uit opgaande zomereik. Daarenboven zijn deze bomen aangeplant op een aarden wal die nog vaag herkenbaar is. De noordelijke lijn wordt gekenmerkt door een gemengde samenstelling met een variatie aan opgaande bomen zoals beuk, Amerikaanse eik en tamme kastanje. Deze bomen staan niet echt op een rij geplant maar vormen eerder een bredere strook.

Op de Vandermaelenkaart ligt rondom hoeve Heiwijk een afgebakend blok cultuurland omringd door bos. Op de latere topografische kaarten zien we dat de noordgrens van dit perceel cultuurland duidelijk wordt gemarkeerd door een ontginningsdreef met houtwal. Vermoedelijk is de huidige wal met eiken een relict van deze houtwal.