De Walsbetsestraat verbindt de dorpskernen van Walsbets en Waasmont met elkaar en kruist onderweg de voormalige spoorlijn naar Hoei. De kasseiweg heeft een gemengde samenstelling van (Tiense) kwartsiet, porfier en Petit Granit in halfsteensverband. Langs een klein deel van het wegtracé zijn boordstenen in porfier aanwezig. De kasseiweg heeft een redelijk vlak wegprofiel van circa 3m breed en loopt door uitgestrekt landbouwgebied met weidse zichten rondom. Een deel van het wegtracé is meer ingesneden in het landschap en heeft het karakter van een holle weg. De kasseiweg gaat met een bocht onder de spoorlijn 127 door en komt uit boven op het plateau richting Waasmont. Een smalle zijweg genaamd het Ridderspad is eveneens gekasseid met vooral Tiense kwartsiet en Petit Granit.

Het wegtracé wordt al vermeld in het kaartboek van de abdij van Park te Heverlee uit de 17de eeuw als verbinding tussen beide dorpen. Op de 18de-eeuwse kaarten maakt de weg deel uit van een netwerk aan parallelle wegen die de akkers doorkruisen tussen Waasmont en Walsbets. De weg kruiste daarbij halverwege de administratieve grens tussen hertogdom Brabant en prinsbisdom Luik. Volgens de Atlas der Buurtwegen was het wegdeel op Walsbets 5 m breed en op Waasmont 6 m. Op de Poppkaart wordt de weg aangeduid als hoofdverbinding tussen Waasmont en Walsbets die langs percelen passeert genaamd Waesmondsche Straet. De Walsbetsestraat werd reeds vroeg gekasseid en staat op de topografische kaart van 1871 als verhard weergegeven. In 1875 werd de spoorlijn aangelegd tussen Landen en Hoei die het wegtracé kruist. In de jaren 1930 werd het wegtracé ter hoogte van de kruising met de spoorlijn en op de grens van de gemeenten Waasmont en Walsbets heraangelegd met een kleine bocht. Het Ridderspad maakte deel uit van een langer traject dat de verbinding maakte met Overwinden in het noordwesten. Dit wegtracé verdween grotendeels met de ruilverkaveling in de jaren '90.