Tussen de dorpskern van Berchem en de voet van de Kwaremont ligt een lager gelegen, moerassig gebied, genaamd het ‘Paddenbroek’.

Het gebied is een relict van een oude ijstijdbedding van de Schelde, waar ook de gebieden ‘Weyns’, ‘Heilbroek’ en de ‘Rennevallei’ deel van uitmaakten en als moerassige depressies in het huidige landschap bewaard zijn gebleven. De nattere, lager gelegen gebieden werden gescheiden van de huidige Schelde door een zandbankachtige ophoging. Op die hogere gronden liggen de dorpskernen van Berchem en Melden en tussenliggende akkers. Het toponiem ‘Paddenbroek’ is meerdere eeuwen oud en verwijst naar een paddenrijk, moerassig gebied.

Het centrale, stervormige waternetwerk heeft zijn oorsprong begin twintigste eeuw en is gelinkt aan de Franse textielververij ‘La Moderne’ in Berchem. In 1912 vestigde dit bedrijf zich in het dorp. Voor hun watervoorziening was er nood aan extra oppervlaktewater. Hiervoor werd dit gebied aangekocht en werd er een stervormig bekensysteem met centrale vijver uitgegraven, wat tot op heden bewaard is gebleven.

In 1978 stopte het bedrijf en werd kort er na afgebroken, met uitzondering van de directeurswoning, enkele bediendenwoningen en een indrukwekkend 60m hoge schoorsteen. Die laatste heeft nog steeds een beeldbepalende connectie vanuit het ‘Paddenbroek’. In 1981 kocht de gemeente Kluisbergen de gronden gelegen in het ‘Paddenbroek’ op. Het natte gebied werd in 2006 aan Natuurpunt overgedragen en kenmerkt zich door een natuurlijk beheer van ruigte, verbossing, extensief graas- en hooilandbeheer rondom het voormalige industriële waternetnetwerk.