Op de noordwestelijke flank van de Kluisberg, in het Kluisbos, staan enkele bijzondere stenen. In de volksmond ‘Peetje en Meetje’ genoemd. Waar deze ijzerzandstenen juist ontgonnen zijn, is onduidelijk, maar wellicht komen ze vanuit een dichtbij gelegen sablière (groeve voor zandsteenontginning). Relicten van dergelijke oude groeves zijn onder andere aan de zuidelijke flank, in het bos te vinden.

Tal van volksverhalen zijn gekoppeld aan deze plek, verhalen over een Keltische offertafel of speculaties over de stenen die geplaatst zouden zijn als dolmen. De configuratie van de stenen vindt echter zijn oorsprong als folly. Toen aan het einde van de negentiende het lokale toerisme aan interesse won, lokte het Kluisbos ook heel wat dagjestoeristen. In deze periode moeten we dan ook de oorsprong van de stenen folly ‘Peetje en Meetje’ dateren. Net zoals de opstaande steen in ‘Bois Joly’ (Ronse) als de ‘Geuzentoren’ in het Muziekbos werden deze folly’s geplaatst om een boeiende wandeling te creëren en het landschap een meer schilderachtig en mystiek karakter te geven. Een trend dat helemaal kadert binnen de toenmalige kunststroming, de late romantiek (circa 1850-1890), waarbij idealen zoals ‘het natuurverlangen’ of de ‘terugkeer naar de natuur’ en ‘het mystieke’, de aantrekkingskracht vormden om in dit gave en natuurlijke landschap tot de verbeelding sprekende kunstwerken in te bedden.
In de jaren ‘80 werd er nog een steen bovenop gelegd, om het geheel nog meer op een dolmen te laten lijken.