De “Mostardpot” is op de Ferrariskaart (1771-1778) aangeduid met twee parallelle volumes en een derde klein volume. Voor de afbraak eind jaren 1980 was de Mosterdpothoeve gelegen te midden van akkers (ten oosten naar de Mechelsebaan toe) en weides (ten westen naar de Nete toe). De site was toegankelijk via verschillende dreven. Ten noorden van het erf bevond zich de imposante langsschuur, met in de oostelijke zijgevel de hoge, rondbogige schuurpoort en jaarankers 1722. Ten zuiden van het erf was de boerenwoning gebouwd met de aanpalende stal (anderhalve bouwlaag), met in de westelijke zijgevel jaarankers 1724. Deze parallelle volumes waren gevat onder pannen zadeldaken met aandaken. Tussen de schuur en de stal bevond zich het vrijstaande bakhuis onder een lager zadeldak. De muuropeningen (rondboogdeuren en rechthoekige vensters en luiken) waren gevat in een geriemde omlijsting van witte zandsteen met geprofileerde druiplijsten. Kenmerkend voor de Brabantse bak- en zandsteenstijl was het baksteenmetselwerk van de schuur verrijkt met zandstenen banden. De stellinggaten onder de dakoverstek waren voorzien van een zandstenen afboording. De gevels van het woon- en stalgedeelte werden in de 19de of 20ste eeuw gedeeltelijk gecementeerd.