Op de grens van het voormalige kloosterdomein van Zevenborren in Sint-Genesius-Rode staan de restanten van een historische houtkant, die wellicht ooit de vorm van een kaphaag of geschoren haag aannam. De priorij van Zevenborren ontstond op het einde van de 14de eeuw en werd tegen het eind van de 18de eeuw (1784) als religieuze gemeenschap opgeheven. De haag zelf moet in die periode ontstaan zijn. Wanneer precies is onbekend. Naar aanleiding van de opheffing van het klooster liet de overheid een kaart opmaken van de te verkopen goederen. Daarop is goed te zien dat Zevenborren een uitsparing in de toenmalige bosrand van het Zoniënwoud vormde. De houtkant markeerde ook de grens tussen het kloosterdomein en het toenmalige woud.

In de 18de eeuw was het domein van Zevenborren rijk aan houtkanten, die overvloedig langs wegen en op perceelsscheidingen voorkwamen. Deze houtkant begrensde het zogenaamde Patershouwke of Paterveld, één van de vroegste bezittingen van de priorij. Tot 1492 was dat nog volledig bebost, maar nadien gerooid en ingeschakeld in de landbouwuitbating van Zevenborren. Tussen 1947 en 1969 raakte het Patersveld opnieuw bebost. Daardoor ging de houtkant geleidelijk aan mee op in een boomrijke omgeving. De houtkant met haagbeuk is niet meer volledig, maar er staan nog verschillende stevige exemplaren die op beperkte hoogte gekapt zijn en intussen mooie uitlopers vormden.