Museum met allerhande oorlogstuig (onder meer uitrustingsstukken en wapens). Vooral de driedimensionale foto's over de oorlog, die via kijkkastjes bekeken kunnen worden, zijn populair. Achter het museum bevinden zich nog (deels authentieke) loopgraven met betonnen constructies en schuilplaatsen, die deel uitmaakten van het 'Vince Street’-complex uit 1916. Er zijn ook nog authentieke boomstronken te zien, die tijdens de oorlog werden stukgeschoten, granaattrechters, evenals vroege Duitse grafzerken. ‘Sanctuary Wood’ is de naam die de Britten tijdens de Eerste Wereldoorlog gaven aan het bos ten zuiden van de Meenseweg in Ieper, dat nu ongeveer overeenstemt met het Hogebos. De huidige museumtuin behoorde bij het bos dat voor 1914 uitgestrekter was dan het huidige Hogebos.

Na de Eerste Wereldoorlog lag de omgeving in en rond Ieper bezaaid met honderden kilometers loopgraven en andere militaire infrastructuur. In dit perceel, dat tot 1914 bij Sanctuary Wood hoorde, besloten de eigenaars een deel van het loopgravensysteem te behouden. Ze bouwden er een museum uit. Het is één van de weinige oorlogsmusea die sinds het ontstaan van het oorlogstoerisme na 1918 ononderbroken is blijven voortbestaan. In de museumtuin bevinden zich nog steeds de (deels authentieke) loopgraven met betonnen constructies en schuilplaatsen, die deel uitmaakten van het 'Vince Street’-complex uit 1916. Er zijn ook nog authentieke boomstronken te zien, die tijdens de oorlog werden stukgeschoten, evenals vroege Duitse grafzerken. Toen begin de jaren 1980 een bodemverzakking op het terrein werd vastgesteld, kwam een ondergrondse tunnel of overdekte loopgraaf aan het licht. De tunnel behoort mogelijk tot het uitgebreide netwerk van het ‘Crab Crawl’ tunnel complex, een Britse ondergronds schuilplaats, uitgebouwd in de periode 1916-17.

De hier zichtbare oorlogsrestanten zijn verbonden aan de Tweede Slag bij Ieper (april-mei 1915). Bij het uitbreken van de oorlog lag Sanctuary Wood op enkele kilometer afstand van het front zoals het in oktober-november 1914 in een brede boog rond Ieper kwam te liggen. Maar dat veranderde in het voorjaar 1915 toen het Duitse leger een offensief op het Ieperfront waagde. Tot een doorbraak kwam het niet, maar de geallieerden moesten wel terrein prijsgeven. Het front verschoof dichter tot bij Ieper. In deze omgeving kwam het offensief eind mei 1915 tot stilstand op de oostelijke rand van Sanctuary Wood. De museumtuin lag toen in vogelvlucht ongeveer 300 m achter de Britse eerste linie. In september 1915, maar vooral in juni 1916 volgden in dit deel van het front (sector Hooge-Sanctuary Wood) kleinere offensieven die de frontlijn naar de westelijke rand van het bos deed verschuiven. In de daaropvolgende periode bouwden de Britten de linies hier verder uit. De loopgraven in de museumtuin maakten deel uit van het netwerk van reserve- en verbindingsloopgraven achter de Britse eerste lijn, die aan de overzijde van de Canadalaan lag. In het achterste deel van de museumtuin (dichtst bij landbouwgrond) ligt de loopgraaf ‘Hill street’ waarvan de authenticiteit op loopgravenkaarten en luchtfoto’s kan worden bevestigd. In de loop van de jaren werden wel herstellingen voor de consolidatie van de loopgraven uitgevoerd, hier en daar met extra opsmuk.