Omgracht kasteel door een beukendreef verbonden met de Weynesbaan. Latere bijgebouwen ten noorden, gelegen buiten de omgrachting. Omringend park, heden omgevormd tot speelruimte met kasteel als conciërgewoning.

Voormalig hof van plaisantie, gebouwd door Jan-Baptist de Bruxelles, die het dorp en de heerlijkheid van Rijmenam van zijn vader geërfd had; het verhef werd gedaan op 21 augustus 1652. Het kasteel werd vermoedelijk gebouwd circa 1658 (zie jaartal in stucplafond in de huidige "feestzaal"). Het geheel was omgracht en bestond uit twee parallelle gebouwen (zie inplanting Ferrariskaart) waaronder ook stallen en een schuur. De benaming die heel wat varianten kent, werd ontleend aan de oudst gekende familie die eigenaar was van de heerlijkheid in de eerste helft van de 13de eeuw.

Kasteel oorspronkelijk in traditionele bak- en zandsteenstijl uit de 17de eeuw, vermoedelijk van circa 1658, doch later aangepast en uitgebreid onder meer met het neogotische linker gedeelte in circa 1913.

Onderkelderd en verankerd bakstenen gebouw, oorspronkelijk op rechthoekige plattegrond; lijstgevel van acht traveeën en twee bouwlagen onder een leien schilddak (nok loodrecht op de straat) met klokkentorentje en dakkapellen, laatstgenoemde met rechthoekige vensters in zandstenen omlijsting onder oculus. Verwerking van zandsteen voor de sokkel, en oorspronkelijk ook voor omlijstingen en steigergaten; bij latere herstellingen grotendeels vervangen door natuursteen, onder meer de huidige kruiskozijnen; links van de ingang bewaard, doch gedicht kloosterkozijn van zandsteen. Rechthoekige deur in latere, geblokte, natuurstenen omlijsting; bordestrap van circa 1913 met ijzeren balustrade naar gotisch model, tussen postamenten met schilddragende leeuwenfiguren, vooraan een reliëf met bladwerk en leeuwenkop. Rondboogpoort in natuurstenen omlijsting onder oculus. Gelijkaardige achtergevel met neotraditionele, polygonale traptoren en octogonale hoekerker van circa 1905. Neogotisch aanbouwsel aan oostelijke zijde, gemarkeerd door trapgevels, spitsboogvensters met neogotisch maaswerk en muurbanden.

Fraai interieur, vermoedelijk met aanpassingen uit het laatste kwart 19de eeuw - eerste kwart 20ste eeuw. In de huidige "feestzaal" bewaarde 17de-eeuwse stucplafonds met wijnranken, engelenhoofdjes, schelpen en hoornen des overvloeds, voorts jaartal 1658, centraal wapenschild en monogram; zwart-marmeren schouw met houten mantel, waarin een tegelpaneel met de voorstelling van Antwerpen, renaissance-ornamenten. In het huidige secretariaat: bewaarde houten lambrisering met renaissance-ornamenten, gelijkaardige stucplafonds als in feestzaal.

De verankerde bakstenen bijgebouwen onder zadeldaken werden meermaals aangepast; sporadisch verspreide sporen van zandsteengebruik (hoekblokken, steigergaten, lateien en onderdorpels) verwijzen naar een oudere kern of hergebruik.