Het landhuis met lusttuin werd gebouwd in opdracht van Achille Vanrenynghe en kadastraal geregistreerd in 1880. De eigendomsgrens lag oorspronkelijk verder noordwaarts, maar de moestuin met serre en veeweide die zich daar bevonden, werden na WO II afgesplitst en verkaveld. Het ontwerp van de circa 1 ha. grote siertuin is van de hand van de Gentse tuinarchitect, auteur en gerenommeerd kweker Edouard Pynaert (1835-1900), die gespecialiseerd was in tuinontwerpen in landschappelijke stijl met pittoresk karakter. Dit pittoreske karakter komt tot uiting in het gevarieerde bomen- en struikenbestand. De keuze voor een beplantingsplan met een groot aantal verschillende boomsoorten en -variëteiten (bijvoorbeeld rood- of bontbladige exemplaren) op een relatief kleine oppervlakte, verhoogt de visuele aantrekkelijkheid van het ontwerp.

Rond 1900 verwerft de familie Merris het landhuis. Een aantal bewaarde foto’s uit deze periode tonen de familie in een duidelijk nog jonge tuin. Zo wordt een fraaie, smeedijzeren boogserre op bakstenen voet, die zich op de locatie van het huidige hotel bevond, afgebeeld. Een andere foto toont de vijver met bakstenen keermuur met het kleine kunstmatige eilandje met bewaard eendenverblijf en de nog jonge treurbeuk.

Het padenpatroon, bestaande uit een groot rondpad en een aantal aansluitende lussen, bleef bijna ongewijzigd bewaard. De twee kunstmatige heuveltjes in het noordwesten en noordoosten werden vermoedelijk aangelegd met overtollige grond na uitgraven van de vijver. Onder het noordwestelijke heuveltje bleef een ijskelder bewaard. In het centrale gazon ligt een tuinpaviljoentje met enkele platanen als begeleidende beplanting.

Tot het interessante bomenbestand hoort een zeldzame eik (Quercus x heterophylla), die door zijn omvang vermoedelijk ook één van de Belgische kampioenen is. Deze natuurlijk voorkomende hybride van de Amerikaanse eik (Quercus rubra) en de wilgbladige eik (Quercus phellos) uit het midden en oosten van de Verenigde Staten, is sinds 1783 in België aangeplant. Verder een zeldzame Japanse es (Fraxinus longicuspis), boomhazelaar (Corylus colurna), geelhout (Cladrastis Kentukea) en een gewone plataan met diep ingesneden blad (Platanus x hispanica). In de gevarieerde struiklaag treft men hulst (Ilex aquifolium) met stamomtrek tot 124 cm, gele kornoelje (Cornus mas) met een stamomtrek van 96 cm, Aucuba japonica ‘Variegata’, venijnboom (Taxus baccata), mahoniestruik (Mahonia aquifolium), sneeuwbes (Symphoricarpus albus), struikklimop (Hedera helix ‘Arborescens’),  Japanse sneeuwbal (Viburnum rhytidophyllum), bamboe (phyllostachys aurea), laurierkers (Prunus laurocerasus), Prunus laurocerasus ‘Otto Luyken’ en gewone vlier (Sambucus nigra). In de kruidlaag groeien sneeuwklokje, krokus, aronskelk, speenkruid en boshyacint.

Merkwaardige bomen: (Het cijfer in vet geeft de stamomtrek, standaard gemeten op 150 cm hoogte.)

1. witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) 317
2. bruine beuk (Fagus sylvatica ‘Atropunicea) 327
3. boomhazelaar (Corylus colurna) 73
4. Japanse es (Fraxinus longicuspis) 92
5. gewone vleugelnoot (Pterocarya fraxinifolia) 86
6. Chinese vernisboom (Koelreuteria paniculata) 31
7. Driestammige en geënte gewone acacia (Robinia pseudoacacia ‘Tortuosa’) 312 (gemeten op 80cm hoogte)
8. verschillendbladige eik (Quercus x heterophylla) 296 
9. gewone plataan (Platanus x hispanica) 339
10. witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) 360
11. treurbeuk (Fagus purpureopendula) 397