Vakwerkhoeve, in de loop van de 19de eeuw uitgegroeid van hoeve met losse bestanddelen tot semi-gesloten hoeve.

Historiek

De gesloten hoeve Grootstraat 114 is gegroeid uit een in de Buurtwegenatlas (1844) opgetekende hoeve met losse bestanddelen, te midden van onbebouwd (landbouw)land. Het complex bestond uit een vrijstaande rechtervleugel, een korte achtervleugel en twee kleine constructies aan straatzijde. Het erf was open naar links. Het complex evolueerde tot semi-gesloten hoeve.

Beschrijving

De hoeve bestaat uit kadastraal duidelijk onderscheiden onderdelen: een straatvleugel, een rechtervleugel (mogelijks in kern teruggaand op de primitief gekastreerde vleugel), een achtervleugel (mogelijks ook met een oude kern) en korte linkervleugel in L-vormig geheel; deze componenten sluiten bij elkaar aan omheen een erf; enkel tussen de straat- en linkervleugel is een doorgang voorzien, die echter door een aanbouw op het links aangrenzende perceel is afgesloten.

Extern verschijnt enkel de straatvleugel nog als vakwerkconstructie, in wit gekalkt stijl- en regelwerk met lemen vullingen op een hoge bakstenen stoel; de gevel omvat een grote ingangspoort, met links ervan twee beluikte vensters, rechts een lagere schuifpoort; de vrije linker-zijgevel omvat een derde venster; een al dan niet oorspronkelijke en gehandhaafde woonhuisfunctie in een deel van de vleugel is niet ondenkbaar. De zijvleugels en achtervleugel, waarvan de functie moeilijk kon worden achterhaald, schijnen extern versteend, maar de oorspronkelijke pannen zadeldaken van het geheel doen het bestaan van een gavere interne structuur vermoeden.

Buiten het erf, op het perceel achter de hoeve, bleef een bakhuis bewaard, in vakwerk met baksteenvulling, waarschijnlijk in hergebruikte timmer uit de eerste helft van de 19de eeuw; ertegen prijkt nog een bakstenen oven, zoals het eigenlijke gebouwtje afgedekt met een pannen zadeldakje.
Het interieur van de hoeve kon niet bezocht worden.

Thans semi-gesloten hoeve, op de plaats van een hoeve met losstaande bestanddelen, zie Atlas van de Buurtwegen (1844). De nog resterende vakwerkgedeelten dateren uit de tweede helft van de 19de eeuw: woonhuis met inrijpoort aan straatzijde; alle dienstgebouwen zijn versteend; zadeldaken (Vlaamse pannen). Ten zuiden, buiten het erf, groot bakhuis in stijl- en regelwerk met bakstenen vullingen en bakstenen bakoven tegen de achtergevel; zadeldaken (Vlaamse pannen). Waarschijnlijk hergebruikte 19de-eeuwse (eerste helft) timmer.