De vakwerkhoeve is gelegen op een hoekperceel van de Oude Baan met de Lokerstraat, in het noordelijk kwartier Ter Linden. Het semi-gesloten complex uit 1907 bleef op de verstening van de straatvleugel na goed bewaard. Het complex werd in 2005 gerestaureerd naar ontwerp van Donald Nijssen.

Historiek

De hoeve werd in 1907 opgetrokken op een voorheen onbebouwd perceel op de hoek met de Lokerstraat. De hoeve is gebouwd ten zuiden van de Oude Baan, in een dun bebouwde zone die op het gewestplan als landbouwgebied staat ingekleurd (de Oude Baan vormt de grens tussen landbouwgebied ten zuiden en woongebied met landelijk karakter ten noorden). De hoeve werd gedeeltelijk met gerecupereerd materiaal opgericht, wat onder meer blijkt uit de nummeringen van de spanten en uit het ontbreken van enkele ankerbalken. Het geheel werd in meerdere fases opgebouwd: het achterste deel van de schuur heeft een andere constructiewijze.

Beschrijving

Het vrij gaaf, semi-gesloten complex in stijl- en regelwerk werd gebouwd op basis van ankerbalkgebinten (vermoedelijk gecombineerd met ankerbalkstandjukken), rustend op een bakstenen stoel en voorzien van lemen vullingen. Het geheel is overdekt door zadeldaken (Vlaamse en mechanische pannen). De gebouwen zijn geschikt rondom een rechthoekig gekasseid erf met mestvaalt. De centrale inrijpoort aan straatzijde wordt links geflankeerd door een dwarse schuur en stal (oost), rechts door een kleinere stal, waarachter zich het woonhuis (west) uitstrekt. In het verlengde van de kleinere stal, buiten het erf, is een bakhuis (met bakstenen oven onder zadeldakje) voorzien. Het erf wordt aan de achterzijde afgesloten door varkensstallen en een schob.

De straatvleugel is over de gehele breedte versteend, waarbij ook de eerste travee van de schuur en het stalletje rechts van de poort werden aangepast. Een duidelijke bouwnaad markeert de overgang van nieuwe naar oude bouw. Aanpassingen aan de andere gebouwen zijn miniem.

Afgezien van de vernieuwde straatvleugel verkeert de oude hoeve nog in een opmerkelijk goede staat, hetgeen aan het op zich waardevolle en complete vakwerkmateriaal een meerwaarde verleent. Bij het verstenen is amper geraakt aan de nog bewaarde houtconstructies. Bij de herbestemming in 2005 bleef de woonfunctie ondergebracht in de woning en werd ze uitgebreid tot de stal aan de straatzijde en de hooizolder. Een atelier en bureelruimte werden ondergebracht in de schuur. Om voldoende licht te hebben in de woonruimte, werd voor de vakwerkstructuur aan de binnenzijde een glazen wand geplaatst.

De omliggende de agrarische context van weidegrond en akkerland vormt een interessante bufferzone, die niet alleen het landelijke karakter van het gebouw onderstreept, maar ook de zichtbaarheid van het historische materiaal ten goede komt.

Gesloten hoeve uit de tweede helft van de 19de eeuw. Gebouwen in witgekalkt stijl- en regelwerk met lemen vullingen onder zadeldaken, gegroepeerd rondom een rechthoekig, gekasseid erf met mestvaalt. Inrijpoort en stallen in de versteende vleugel aan straatzijde. Woonhuis ten westen van het erf; opkamer in de twee rechtertravee. Varkensstallen en een schob in de zuidvleugel; laag gebouw onder zadeldak (Vlaamse pannen. Stal en schuur in de oostvleugel onder zadeldak (Vlaamse en mechanische pannen); de linkertravee is versteend. Bakhuis ten noordwesten, buiten het erf, door middel van een versteende stal met de hoeve verbonden; zadeldak (Vlaamse pannen); bakstenen bakoven onder pannen zadeldakje.