Gerestaureerde semi-gesloten hoeve met vermoedelijk 18de-eeuwse kern. Op de Ferrariskaart (1771-77) en in de Atlas van de Buurtwegen (1844) aangeduid met verschillende losstaande gebouwen. Bakstenen woonhuis van anderhalve bouwlaag onder zadeldak (nok loodrecht op de straat); de achtergevel is in vakwerk; de stenen vullingen dateren, naar verluidt, van 1905. Toen zouden ook de oorspronkelijke muuropeningen aangepast zijn. Jongere dienstgebouwen van baksteen onder zadeldaken. Rechts achter de hoeve, een voormalige gemeenschappelijke waterput, gelegen langs een vroegere veldweg.