Zogenaamde "Hoenshovenmolen", voormalige watermolen op de Herk. Voor het eerst vermeld in het tweede kwart van de 15de eeuw. Op de Ferrariskaart (1771-77) aangeduid als een gesloten complex, zogenaamd "Hons Meulen", evenals in de Atlas van de Buurtwegen (1844), zogenaamd "Hoenshoven Molen Moulin". De watermolen verloor zijn functie rond midden 19de eeuw en werd omgevormd tot hoeve. Circa 1990 verdween de zuidoostelijke stalvleugel aan de zijde van de Herk.

Gebouwen gegroepeerd rondom een gedeeltelijk gekasseid erf met centrale mestvaalt. Voormalige molenaarswoning aan straatzijde, in de zuidwestelijke vleugel. Dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak, door middel van een gevelsteen boven de deur gedateerd 1754. Bakstenen gebouw op licht verhoogde begane grond, het linkse gedeelte onderkelderd en voorzien van kalkstenen keldergaten. Getoogde vensters in een kalkstenen omlijsting met sluitsteen en sponningbeloop, voorheen beluikt. Getoogde deur in een rechthoekige kalkstenen omlijsting op neuten; erboven de gevelsteen met opschrift: P.V.R/.1754./G.I. Zijgevels met aandaken en vlechtingen; twee getoogde vensters in de rechtse zijgeveltop. Recente aanbouw tegen de rechtse zijgevel.

Links aansluitend bij het woonhuis, poortgebouw onder zadeldak. Recente poort onder metalen I-balk. Stallen achteraan het erf, van anderhalve bouwlaag onder zadeldak (Vlaamse pannen). Bakstenen gebouw waarschijnlijk daterend uit de 18de eeuw. Van de oorspronkelijke muuropeningen resten de zolderluiken in houten kozijnen. Zijgevels met aandaken en vlechtingen. De dwarsschuur, aan de noordwestelijke zijde, dateert in kern eveneens uit de 18de eeuw, doch het volume werd gewijzigd: in de zijgevel aan straatzijde zijn de muurvlechtingen van de oorspronkelijke zijgevel behouden. Bakstenen gebouw onder zadeldak (Vlaamse pannen). Rechthoekige schuurpoort onder houten latei. Later aangebouwd gedeelte onder lessenaarsdak tegen de voorgevel en recente aanbouw tegen de achtergevel.