Voorheen ook brouwerij. Op de Ferrariskaart (1771-77) aangeduid als gesloten, in de Atlas van de Buurtwegen (1844) als semi-gesloten. De oude kern van de hoeve is het zuidwestelijk gedeelte met poortgebouw, waarschijnlijk opklimmend tot midden 17de eeuw, en woonhuis, herbouwd in 1744, zie gevelsteen boven de poort. Het zuidoostelijk gedeelte werd na de deling van de hoeve eind 19de eeuw vervangen door een woonhuis (nummer 6), met haaks op de achtergevel aansluitend dienstgebouw uit eind 19de - begin 20ste eeuw. De stal, aansluitend bij het oorspronkelijke woonhuis werd afgebroken, evenals het dienstgebouw, waarschijnlijk de dwarsschuur, die voorheen de noordzijde van het erf afsloot; dit verdween in de jaren 1960.

Bakstenen gebouwen onder zadeldaken, gegroepeerd rondom een rechthoekig, gekasseid erf. De steile dakhelling van het poortgebouw en het rechter aandak getuigen van de oude kern; het is met duidelijke bouwnaden van de aansluitende gedeelten gescheiden. Verankerde bakstenen rondboogpoort; de ordonnantie werd in 1744 gewijzigd: een bolkozijn boven de poort werd gedicht; bouwnaden; boven de poort een gevelsteen: A 1744 H JOZEF; erboven een mergelstenen kruis. Gewijzigde poortopening aan erfzijde; een mijtervormige ontlastingsboog bleef bewaard; erboven een houten luik. Aansluitend woonhuis van drie traveeën en twee bouwlagen, waarschijnlijk daterend van de bouwfase van 1744. Verhoogde begane grond. Ordonnantie uit het eerste kwart van de 19de eeuw: rechthoekige vensters in een omlijsting van hergebruikt, kalkstenen materiaal, voorheen beluikt. De deur schijnt oorspronkelijk: rechthoekig in een kalkstenen omlijsting op neuten, met kalkstenen tussendorpel; trap. De ordonnantie van de zijgevel aan straatzijde dateert eveneens uit het eerste kwart van de 19de eeuw. Zijgevels met aandak en vlechtingen.