Gesloten hoeve met oude kern uit de 17de eeuw, op de Ferrariskaart (1771-77) aangeduid als hoeve met losstaande bestanddelen, in de Atlas van de Buurtwegen (1844) als semi-gesloten. Witgeschilderde gebouwen onder zadeldaken, gegroepeerd rondom het rechthoekig erf.

Bakstenen woonhuis aan de noordzijde van het erf. Dit is het oudste gedeelte, en staat reeds aangeduid op de Ferrariskaart. Van de 17de eeuw (eerste helft?)-kern resten slechts de smeedijzeren, S-vormige ankers. Het gebouw telde oorspronkelijk slechts één bouwlaag en werd met een halve verdieping verhoogd. Gewijzigde muuropeningen. De ontwikkeling tot gesloten hoeve gebeurde waarschijnlijk in 1832, datering aangegeven op de zijgevel van de bakstenen stal, aan de zuidzijde van het erf. De bouwnaad duidt het oorspronkelijke volume aan, zoals weergegeven in de Atlas van de Buurtwegen, toen de zuidwesthoek van het erf nog open was. Rechthoekige deur in houten kozijn; voorts gewijzigde muuropeningen. Gevelsteen in de zijgevel aan straatzijde met opschrift P.C+G.M/1832. Dwarsschuur, achteraan het erf. Stijl- en regelwerk, vrijwel volledig versteend. Rechthoekige schuurpoort in houten kozijn; bewaard benagelde deurvleugel met reket; aangepaste muuropeningen. Inrijpoort, geflankeerd door een laag dienstgebouw (werkhuis?). Het geheel is een versteende vakwerkconstructie.