In de Atlas van de Buurtwegen (1843) Ferme Reymackers genoemd. De huidige hoeve dateert uit eind 18de - begin 19de eeuw; de oorspronkelijke toestand, zoals weergegeven in de Atlas van de Buurtwegen -het woonhuis ten zuidwesten van het erf, de dienstgebouwen in L-vorm ten zuidoosten bleef in de huidige gebouwen bewaard. De hoeve ligt achteruit ten opzichte van de straat en is er door een oprit, thans omgeven door laagstamboomgaarden, mee verbonden.

Woonhuis in laatclassicistische stijl. Dubbelhuis van vijf traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak. Witgeschilderde baksteenbouw op licht verhoogde begane grond; lage hardstenen plint met keldergaten. Rechthoekige muuropeningen in een vlakke, kalkstenen omlijsting, de deur op neuten. Zijgevels met aandaken en vlechtingen.

Flankerende bijgebouwen van twee traveeën en anderhalve bouwlaag onder zadeldak, voorzien van gelijkaarige muuropeningen. Het linkergedeelte heeft een zijgevel met aandak en vlechtingen. Het rechtergedeelte werd in een latere periode voorzien van een haaks aanbouwsel met gelijkaardige muuropingen en een recente poort.

De dienstgebouwen in L-vorm omvatten een stal en een dwarsschuur; zij dateren uit dezelfde periode als het woonhuis. Bakstenen gebouwen onder zadeldaken. De oorspronkelijke muuropeningen van de stal zijn de rechthoekige deuren en vensters in kalkstenen omlijsting.

De schuur is voorzien van een rondboogpoort (tweede helft van de 19de eeuw) en zijgevels met aandak en vlechtingen. Verschillende recente aanbouwsels. In deze dienstgebouwen functioneerde na de Tweede Wereldoorlog een stroopfabriek, dat uitgebreid werd met verschillende recente gebouwen en een ronde fabrieksschouw, tegen de achtergevel van de stal.