Ontstond uit deling van een grote hoeve van 1655, mogelijk gebouwd door schout Jacob Schoenaers van Gelinden; zijn vrouw, Marie Christiaens, was betrokken in een geruchtmakend heksenproces (1667-1669); de hoeve was in de 18de eeuw, confer Ferrariskaart (1771-77) U-vormig. Ze werd verbouwd in de eerste helft van de 19de eeuw, confer Atlas van de Buurtwegen (1843), met behoud van het oude woonhuis; laatstgenoemde bestaat nog steeds, maar de bijhorende dienstgebouwen verdwenen, naar verluidt na een brand in 1918 of 1919; ze werden vervangen door de huidige gebouwen, die van het geheel een gesloten complex maken.

Het oude woonhuis is een hoog bakstenen gebouw onder verlaagd zadeldak (nok loodrecht op de straat). Sterk verhoogde begane grond; volledige onderkeldering. Smeedijzeren, S-vormig ankers; in de zijgevel aan straatzijde resten twee ankers behorende bij het jaartal [.]6[.]5. In dezelfde gevel, kalkstenen jaarsteen met wapenschild, waarschijnlijk van de familie Schoenaers, en jaartal 1655. In deze gevel bevinden zich drie kleine, rechthoekige vensters in de geveltop, in een omlijsting van kalksteenblokken in onregelmatig verband, en in de kelderverdieping een gelijkaardig, iets groter, getralied venster. De drie bovenvensters zijn voorzien van een bakstenen ontlastingsboog; een gelijkaardige ontlastingsboog bleef bewaard boven een recent venster in het midden van de gevel. De rechthoekige houten kozijnen in voor- en achtergevel dateren uit een latere periode; de overige muuropeningen zijn aangepast.