Gesloten hoeve, de bakstenen gebouwen onder zadeldaken (nog gedeeltelijk Vlaamse pannen) gegroepeerd rondom een smal, langgerekt erf. Deze vorm vloeide voort uit de gelijkaardige vorm van het primitieve perceel (Ferrariskaart, 1771-77; Atlas van de Buurtwegen, 1844), waar zich in de 18de eeuw een L-vormige hoeve bevond, in de eerste helft van de 19de eeuw uitgebreid tot gesloten.

De oudste elementen zijn de poortvleugel en de stal, beide uit het eerste kwart van de 19de eeuw; het woonhuis en de dwarsschuur, oorspronkelijk in vakwerk, werden naar verluidt in 1924 versteend. De vleugel aan straatzijde omvat de inrijpoort, een rondboogpoort in een omlijsting van kalksteenblokken, met negblokken in regelmatig verband, en het bakhuis, met bakoven binnen; laatst genoemde is voorzien van een bakstenen rondboogvenster, een verbouwd zoldervenster, en een rechthoekige deur in hardstenen omlijsting.

Woonhuis ten westen van het erf; de bakstenen gevels werden opgetrokken rondom de oude vakwerkconstructie, die inwendig bewaard bleef. De stal, ten oosten van het erf, omvat van links naar rechts de koestal, de paardenstal en de varkensstal; de dakhelling schijnt verlaagd. De oorspronkelijke muuropeningen zijn de rechthoekige zoldervensters en dito deuren in een hardstenen omlijsting. De zijgeveltop van het woonhuis en de stal zijn beide aan straatzijde voorzien van een kruis van gesinterde baksteen.