De gesloten hoeve werd reeds aangeduid op de Ferrariskaart (17701-1778) en is nog gedeeltelijk opgetrokken in vakwerk.

Historiek

De hoeve staat reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1778). In de Atlas van de Buurtwegen (1844) staat de hoeve afgebeeld als semi-gesloten complex, met een klein losstaand volume ten noordwesten ervan (mogelijk bakhuis). Deze toestand blijft onveranderd tot ten laatste 1857, wanneer op de mutatieschets te zien is dat de oostelijke vleugel verlengd wordt tot aan de noordelijke, zodat een gesloten complex ontstaat. In 1864 blijkt de westelijke vleugel vergroot te zijn in de diepte. Tegen 1905 wordt een klein losstaand volume aan de straatkant bijgebouwd. Op de mutatieschets van 1953 lijken de noordelijke en de oostelijke vleugel herbouwd te zijn, het losstaande volume aan de straat is vergroot.

Beschrijving

De erfzijdegevel van het woonhuis bestaat uit stijl- en regelwerk. Deze gevel van anderhalve bouwlaag telt twee grote beluikte rechthoekige vensters, een deur en twee kleine rechthoekige vensters. Het stalgedeelte uiterst rechts is versteend, alsook de overige gevels van het woonhuis. De versteende kopgevel aan straatzijde heeft een groot, getoogd venster met luiken en een klein getoogd venster op de verdieping.

Ten zuiden, aan de straat gelegen, bevindt zich de poortvleugel. Ook deze is enkel aan erfzijde nog in stijl- en regelwerk, met van links naar rechts: een poort, een staldeur en klein stalvenster, een vierkant en een rechthoekig venster. De straatgevel bevat een getoogd venster en een kleine beeldennis naast de poort. De stalvleugel ten oosten bestaat uit stijl- en regelwerk met bakstenen vullingen en bevat vijf staldeuren. De dwarsschuur ten noorden is volledig vernieuwd.

Interieur

In het woonhuis bevinden zich links van de inkom de twee woonruimtes met centrale haard, rechts van de inkom een kamer. Tegen de achtergevel is een recente aanbouw opgetrokken.

Omgeving van de hoeve

De omgeving van de gesloten hoeve wordt gekenmerkt door een open landschap met verspreide vakwerkhoeven. De gesloten hoeve is omgeven door weilanden met enkele solitairen en een aantal populieraanplantingen. Rechts van de hoeve, aan de straatzijde, staat een zeer oude geknotte es.

Aan de overkant van de straat staat een andere hoeve, grotendeels in een nep-vakwerkstijl, maar het schuurgedeelte heeft nog een authentieke vakwerkstructuur.

Iets verderop, waar de Eikveldstraat uitkomt op de Reeweg bevindt zich een hoevecomplex dat nog volumes bevat met een vakwerkkern. Op sommige plaatsen zijn zelfs de vakwerkgevels nog bewaard achter de bakstenen gevel. Naast de hoeve staat een open schuur (onder zadeldak met Vlaamse pannen) waartegen een open schob onder doorlopend dakschild. Het erf is aan de kant van de Eikveldstraat afgezoomd door een haagbeukhaag.

Beide hoeven dateren van na circa 1850, aangezien ze niet opgetekend zijn in de Atlas van de Buurtwegen (1844).

Gesloten hoeve onder zadeldaken (Vlaamse pannen), het woonhuis ten westen onder een mank zadeldak (nok loodrecht op de straat), het geheel in kern uit de eerste helft van de 19de eeuw. Aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) als een nederzetting met losstaande bestanddelen en in de Atlas van de Buurtwegen (1844) als een semi-gesloten hoeve.

Poortvleugel ten zuiden met resten van het oorspronkelijk stijl- en regelwerk met bakstenen vullingen; deel van het woonhuis ten westen en pannen beschieting ten oosten.

Het woonhuis ten westen werd circa 1860 versteend, de poortvleugel later, waarschijnlijk begin 20ste eeuw. Getoogde muuropeningen met hardstenen lekdrempels. Stalvleugel ten oosten en dwarsschuur ten noorden.