De aanleg rond het kasteel van Kemmel wordt een eerste maal op de Ferrariskaart uit het laatste kwart van de 18de eeuw afgebeeld. De kern van het domein, de omwalde site, is vanaf het westen toegankelijk via een dreef vanaf de Nieuwstraat. Langs beide zijden van de dreef zijn boomgaarden aangeplant, gevolgd door moestuinen in de nabijheid van het kasteel. Op het domein bevinden zich verschillende vijvers ten noorden van de omwalling. De grootste, meest noordelijke blijft bewaard bij de heraanleg van het park en staat in de Atlas der Buurtwegen (circa 1840) aangeduid als “lange vijver”. Op deze kaart wordt de vijver als een kanaal met een uitstulping aan de korte zuidzijde weergegeven, een formeel element dat mogelijk reeds ten tijde van de opmaak door Ferraris aanwezig was. Bij deze nieuwe aanleg in vroeg landschappelijke stijl hoort eveneens een serpentinevijver. Het domein dat als “Chateau Degheus” op de kaarten aangeduid wordt, is tot in de tweede helft van de 19de eeuw als buitenverblijf van verschillende opeenvolgende families in gebruik.

Vermoedelijk in het derde kwart van de 19de eeuw ondergaat de parkaanleg een nieuwe transformatie. Het park breidt uit naar het westen tot aan de Kemmelstraat. In het noorden verdwijnt een dreef die reeds ten tijde van de Ferrariskaart de Kemmelstraat met de Nieuwstraat verbond. In de plaats verschijnt verder noordwaarts een nieuwe toegangsdreef (kadastraal geregistreerd in 1878) die vertrekt als een rechte en vervolgens met een flauwe bocht aansluit op het bestaande padennetwerk. Ten zuiden van de oorspronkelijke toegangsdreef ligt een ommuurde moestuin. Een verkoopsadvertentie van het domein uit 1884 vermeldt naast de ommuurde moestuin ook een verwarmde serre, orangerie, hovenierswoning, fazantenkwekerij, een koesthuis en paardenstallen, kippenhok en een doolhof. Deze doolhof van geschoren hagen lag langs de Reningelststraat en zou tot in de jaren 1950 bewaard zijn. De vroegere ijskelder bij het kanaal wordt niet vermeld.

In 1897 wordt in de noordwestelijke hoek van het domein langs de Nieuwstraat een Lourdesgrot opgericht. De grot uitgevoerd door M. Tatoux, rocailleur te Rijsel, ligt vandaag naast het Kemmel Chateau Military Cemetery.

Na de vernielingen tijdens WO I wordt het kasteel vervangen door een landhuis in cottagestijl in het noordoosten van het park. Het landhuis is aangelegd op een vlak gelegd terrein met een talud ten westen. Drie tuintrappen zorgen voor de verbinding met het lager gelegen gazon. Twee monumentaal uitgegroeide bontbladige Ierse taxussen (Taxus baccata ‘Fastigiata Aurea’) begeleiden elke trap. De hoofdtoegang langs de Reningelststraat wordt afgesloten door een laag hek uitgevoerd in ijzeren buiswerk, synoniem aan dat van het Warandekasteel waarmee een familieband bestond.

Het park heeft vandaag een oppervlakte van 6,32 ha en bewaart zijn aanleg uit het interbellum, maar ook de walgrachten en 19de-eeuwse vijvers en oprijlaan bleven bewaard.